Kastowość – koszmar wynikający z hinduizmu

Dodano   1
  LoadingDodaj do ulubionych!
Kali - bogini hinduizmu

Kali - bogini hinduizmu / Fot. Wikimedia Commons

Przez tysiąclecia koszmarem krajów hinduistycznych była kastowość, to, że z racji urodzenia w danej grupie społecznej ludzie musieli żyć tylko w ramach reguł danej grupy. Nie było ani równości, ani możliwości awansu społecznego. Pomimo oficjalnego zniesienia kastowości, ta praktyka i dziś jest rzeczywistością w Indiach. Warto o tym pamiętać w sytuacji, gdy w ramach niszczenia tożsamości kulturowej zachodu promuje się w naszym kręgu kulturowym wszelakie wschodnie religie, idee i zachowania.

Zdaniem księdza profesora Andrzeja Zwolińskiego autora (wydanej przez wydawnictwo Monumen) pracy „Joga. Zagrożenie dla chrześcijan” kasty to wspólnoty, w których członkowie mają wyznaczone „od urodzenia prawa i obowiązki”, muszą przestrzegać „reguł co do jedzenia i zawierania związków małżeńskich”. Hinduistyczne teksty religijne uzasadniają kastowość.

Zobacz także: Kaczyński o zaporze na granicy: “Będzie musiała zostać wzmocniona”

Kastowość nakazem hinduizmu

Ścisłe przestrzeganie kastowości wymusili bramini będący najwyższą kastą. Bramini to kasta kapłańska. Według hinduizmu cechuje ich mądrość, a ich obowiązkiem jest czytanie i nauczanie Wed (świętych hinduistycznych ksiąg). Symbolem panowania braminów nad czterema kierunkami świata jest swastyka. Obecnie w Indiach zamieszkuje ponad 15 milionów braminów. Tylko część z nich jest kapłanami. Nie mogą oni pracować w gorszych zawodach.

Drugą z kolei kasta są kszatrijowie, czyli kasta wojowników i władców, którzy mają się troszczyć o państwo i poddanych, mają prawo do zabijania wrogów i prowadzenia wojen. To właśnie z tej kasty pochodzili tacy kontestatorzy hinduizmu, tacy jak założyciele dźinizmu i buddyzmu.

Trzecia z kolei kastą jest wajśja zajmujący się rolnictwem, pasterstwem, handlem i rzemiosłem. Ich dharma (czyli zespół obowiązków wynikających z odwiecznych praw) zakłada, że mają dostarczać innym kastom niezbędnych dóbr materialnych. Czwartą kastą są śudra pełniący funkcje służących lub robotników. Uznawani są za nieczystych, ciemnych i nieodpowiedzialnych.

Cierpienia pariasów

Najgorszą pozycję mają pariasi będący niedotykalnymi bez kastowcami. Żyją oni poza prawem. Według hinduizmu nie są ludźmi, tylko bytami pośrednimi między człowiekiem a zwierzęciem. Kontakt z nimi, a nawet ich cień, czyni nieczystym i wymaga rytualnego oczyszczenia. Jest ich w Indiach ponad 50 milionów. Wykonują oni zawody uznawane za nieczyste. Realnie są dalej dyskryminowani, choć oficjalnie w 1947 roku w Indiach zniesiono system kastowy.

W ramach czterech podstawowych kast jest 3000 podkast, tworzących społeczeństwo hierarchiczne. W społeczeństwo kastowym nie ma możliwości przejścia z jednej kasty do drugiej, nie ma możliwości awansu społecznego. Codziennością jest segregacja kastowa w życiu społecznym, która wyklucza relacje między ludźmi. Hinduiści uznają, że system kastowy zapewnia spokój społeczny w Indiach.

Jak informuje ksiądz profesor Zwoliński każdy wyznawca hinduizmu „występuje wobec bóstwa zawsze i jedynie jako członek swojej kasty […] Jednostka rodzi się i umiera w swojej kaście”. Taki religijny zabobon determinuje krzywdzący porządek społeczny – władzy przynależnej do wyższej kasty nie wolno się sprzeciwiać. Konsekwencją hinduizmu jest więc despotyzm, a nie realna demokracja, w której panuje równość wszystkich.

W hinduizmie nie ma miejsca na wolność jednostki

Z pracy księdza profesora Zwolińskiego wynika, że konsekwencją hinduizmu jest też to, że w jego obszarze kulturowym nie ma miejsca na „pojęcie wolności jednostki jako ideału politycznego. Wolność bowiem jest nie do pogodzenia z instytucją kast”. Hinduistycznym ideałem jest tylko i wyłącznie wypełnianie w społeczeństwie swojej roli wyznaczonej przez przynależność do określonej kasty.

Hindusi kasty określają słowem dżanti – rodzaj, gatunek („w znaczeniu np. gatunków zwierząt lub roślin”). Kasty charakteryzuje się przez „pochodzenie, miejsce zamieszkania, wykonywanej zajęcie (zawód), reguły zawierania małżeństw, dietę (np. dla pewnych kast bramińskich jest ściśle wegetariańska, natomiast niedotykalnym pozwala się spożywać nawet wołowinę)”.

Wymiar rasistowski kastowości

Hinduistyczna kastowość ma swój wymiar rasistowski, bo podkreśla „wyższość białych Ariów nad ciemnoskórymi basani” w hierarchii społecznej. Warto wiedzieć, że biali przybyli do doliny Indusu w 3.000 lat przed naszą erą i zdominowali czarnych.

System kastowy został odrzucony przez chrześcijaństwo. Formalnie konstytucja Indii po dekolonizacji zniosła system kastowy (który w kolonii utrzymywali Brytyjczycy). Indyjskie władze od 1955 prowadzą akcję afirmacyjną, zapewniając pariasom miejsca w administracji. Rządowy indyjski Komitet do spraw Kast i Szczepów monitoruje przestępstwa przeciwko pariasom. Na prowincji utrzymuje się jednak system kastowy. Co bardziej szokujące 70% akceptuje system kastowy.

Czytając o systemie kastowym wynikającym z hinduizmu trudno nie mieć skojarzeń z obecną sytuacją. Gdzie też w ramach likwidacji demokracji wprowadza się na zachodzie realny system kastowy, którym ściśle przestrzegana jest segregacja, a część populacji odgrywa rolę pariasów pozbawionych wszelkich praw. Warto też wiedzieć, że ezoteryczne korzenie nazizmu obficie czerpały z hinduizmu.

Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com

Subskrybuj
Powiadom o
1 Komentarz
Najstarsze
Najnowsze Najpopularniejsze
Inline Feedbacks
Przeglądaj wszystkie komentarze

POLECAMY