Detektyw katolik Poirota powraca na ekrany kin w ekranizacji „Śmierci na Nilu” Agathy Christie

Choć Agatha Christie nie była katoliczką, to stworzona przez nią postać belgijskiego detektywa badającego zagadki kryminalne w międzywojennej Wielkiej Brytanii Herkulesa Poirota wielokrotnie na kartach powieści kryminalnych podkreślała swój katolicyzm.

Zobacz także: Szef ukraińskiego MSZ: Rosyjscy żołnierze gwałcą ukraińskie kobiety

Katolickie przesłanie

Książkowe kryminały Agathy Christie o Herkulesie Poirot zawierają w sobie katolickie przesłanie o tym, że wbrew współczesnej kłamliwej narracji dobro i zło są realne, trzeba między nimi wybierać, zło zostanie ukarane, grzech dewastuje ludzkie dusze, miłosierdzie Boże jest tak wielkie, że można się nawrócić i zło można odrzucić – tylko trzeba chcieć to zrobić. Niestety współcześnie lewica, która zdominowała pop kulturę w tym i produkcję filmów, to przesłanie zawarte w kryminałach Agathy Christie pomijają.

Przywiązanie Agathy Christie do katolicyzmu nie dziwi. Pisarka pochodziła z religijnej anglikańskiej rodziny. Mama pisarki była reprezentantką odłamu anglokatolicyzmu – była przywiązana do postaci świętego Franciszka i często czytała „O naśladowaniu Chrystusa” Tomasz à Kempis – lektura ta była też ważna dla pisarki.

Msza trydencka

Dziś, kiedy papież Franciszek prześladuje mszę trydencką, warto przypomnieć, że pisarka w 1971 roku podpisała petycję do Pawła VI z prośbą o możliwość odprawiania Mszy Trydenckiej w kościołach Anglii i Walii. Papież lubiący kryminały pisarki się zgodził, przez co prawo to zwane jest „Indultem Agathy Christie”.

Informacje o katolicyzmie, związkach z Kościołem, znajomości z wieloma duchownymi katolickimi, Herkulesa Poirota pisarka zawarła w powieści „Morderstwie w Mezopotamii”, w opowiadaniu „Jabłka Hesperyd”, powieści „Porze przypływu”. Wzmianki o katolicyzmie detektywa zawarte były w wyświetlanym w ogólnodostępnych telewizjach 70 odcinkowym serialu brytyjskim — co wielu oburzyło. Co ciekawe serialowy odtwórca roli detektywa Davida Sucheta nawrócił się z ateizmu na anglikanizm.

Śmierć na Nilu

Niestety w wyświetlanej w kinach w całej Polsce (w tym i warszawskiej Kinotece) najnowszej (trzeciej z kolei) adaptacji powieści „Śmierć na Nilu” katolicyzm Herkulesa Poirota się nie pojawia (choć wspomniany jest antykomunizm detektywa). Film powstał na podstawie scenariusza Michaela Greena (który w duchu politycznej poprawności w roli białych bohaterów obsadził murzynów i hindusów). Reżyserem filmu jest Kenneth Branagh, który wcielił się w rolę detektywa.

Akcja filmu rozgrywa się w 1937 roku w Egipcie, gdzie detektyw jest świadkiem morderstw w czasie podróży statkiem po Nilu. Angielskie elity, które padają ofiarą zbrodni i je dokonują, są zdemoralizowane, hedonistyczne, rozpustne (jedna z pierwszych scen filmu ukazuje przesycone erotyką tańce brytyjskiej elity). Kanwą historii jest namiętność seksualna i chciwość pchająca do zbrodni.

Ogromną zaletą filmu jest to, że wzbudza on zainteresowanie twórczością Agathy Christie. Razić może komiksowość filmu i nachalna polityczna poprawność przejawiająca się sprzecznym z realiami historycznymi obsadzaniu hindusów i murzynów w roli przedstawicieli brytyjskiego establishmentu. Film jednak w celach rozrywkowych ogląda się z przyjemnością – niewątpliwie muzyka z filmu stanie się popularna.

W PRL autorka zakazana

Agatha Christie była autorką ponad 90 kryminalnych powieści i sztuk teatralnych. Wiele z nich zostało sfilmowanych i do dziś jest wystawianych w teatrach. Przed karierą literacką pracowała jako technik farmaceutyczny. Jej drugi mąż był archeologiem w Egipcie. Wszystkie utwory Agathy Christie zostały w PRL w 1951 roku objęte zakazem cenzury, wycofane z bibliotek i zniszczone.

Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com