Telewizja MN
Zaloguj
7 
- Czytaj także: Czarnek śmie wciskać uczniom Tolkiena i Pileckiego, czyli ryk lewicy po ogłoszeniu nowej listy lektur [OPINIA]
Misja w Auschwitz
79 lat, nocą z 26 na 27 kwietnia 1943 z niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz, w którym Polacy byli mordowani przez Niemców, uciekł rotmistrz Witold Pilecki. Witold Pilecki na ochotnika dał się złapać Niemcom by trafić do Auschwitz i móc ujawnić w swoim raporcie prawdę o niemieckich zbrodniach. Po wojnie, jak wielu innych polskich patriotów, Pilecki został zamordowany przez komunistycznego okupanta okupującego ziemie Polskie i mordującego polskich patriotów na zlecenie Rosji sowieckiej.
Życie dla Polski
Witold Pilecki urodził się w 1901 roku w Rosji, jego rodzice byli potomkami polskich patriotów wywiezionych przez carską Rosję na Sybir za udział w powstaniach. Po przeprowadzce do okupowanego przez rosyjskiego zaborcę Wilna Witold Pilecki działał w nielegalnym polskim harcerstwie. Od 1918 do 1921 służył w Wojsku Polskim. Walczył z Rosją bolszewicką w czasie wojny 1920 roku, kiedy to Rosjanie starali się zniszczyć Polskę, by przeprowadzić globalną rewolucję komunistyczną. W II RP Witold Pilecki ożenił się i miał dwójkę dzieci. Mieszkał na wsi. W 1939 walczył w kampanii wrześniowej i rozpoczął działalność konspiracyjną.
W 1940 roku Witold Pilecki, pod fałszywymi dokumentami, w ramach tajnej misji dał się złapać Niemcom i został wysłany do Auschwitz. W obozie stworzył obozową konspirację i zdobył informacje o zbrodniach niemieckich na więźniach obozu koncentracyjnego.
Ucieczka
Wraz z Witoldem Pileckim z obozu zbiegli więźniowie Tadeusz Redzej i Edward Ciesielski. Rotmistrz Pilecki przebywał w obozie pod nazwiskiem Tomasz Serafiński. Uciekł, bo został zagrożony konspiracją i by przekazać informacje o sytuacje w Auschwitz. Ucieczkę umożliwili mu koledzy z obozowej konspiracji.
Historyk Adam Cyra, cytowany przez portal Dzieje pl. wskazał na swoim blogu, że „Witold Pilecki pracował w paczkarni obozowej, Edward Ciesielski w szpitalu więziennym, a Jan Redzej w magazynie żywnościowym przy kuchni obozowej. Wykorzystując kontakty konspiracyjne, Pilecki umożliwił dwóm pozostałym śmiałkom, dostanie się do komanda zatrudnionego na nocnej zmianie w piekarni w Oświęcimiu na Niwie, poza terenem KL Auschwitz”. Nocą zamkniętych w piekarni pracujących więźniów nadzorowało dwu esesmanów. Uciekinierzy dzięki zdobytemu kluczowi wydostali się z piekarni i uciekli.
Ucieczkę umożliwiło to, że w 1943 roku 26 kwietnia była Wielkanoc i część załogi obozu była na urlopach. Ucieczkę umożliwiło też to, że mieli pod obozowymi pasiakami cywilne ubrania, a esesmani byli zajęci jedzeniem i pisaniem listów. Cudem jest to, że za ucieczkę Pileckiego nie było odwetu Niemców na innych więźniach.
Z obozu uciekali w kierunku wschodnim. Wykorzystali łódź do przepłynięcia Wisły. Schronili się w lesie. Po drodze pomógł mi ksiądz z Alwerni, który zorganizował im żywność i przewodnika. Uciekali przez Tyniec, Wieliczkę i Puszczę Niepołomicką, gdzie trafili na oddział Niemców – pomimo że Pilecki został ranny, uciekinierom udało się uciec. W Bochni pomogła im rodzina Oborów. Pilecki nawiązał kontakt z AK. Akowcy przyprowadzili Pileckiego do Nowego Wiśnicza – tam okazało się, że zastępca dowódcy AK nosi nazwisko, pod jakim Pilecki występował w Auschwitz – Tomasz Serafiński. W Serafińskiego Pilecki ukrywał się w posiadłości zwanej Koryznówką. Pileckiemu nie udało się namówić AK do ataku na obóz – siły AK były za małe. 23 sierpnia 1943 Pilecki dotarł do Warszawy.
Powstanie Warszawskie w oddziale NSZ
Warto przypomnieć, że w będąc w okupowanej przez Niemców Warszawie, Pilecki walczył w Powstaniu Warszawskim. Jak informuje poświęcony Witoldowi Pileckiemu portal Instytutu Pamięci Narodowej pilecki.ipn.gov.pl, Witold Pilecki „początkowo walczył jako szeregowy żołnierz w [związanym z NSZ] Zgrupowaniu »Chrobry II« starając się zachować anonimowość. Jednak w miarę upływu czasu, gdy coraz bardziej potrzebni byli oficerowie ujawnił swój stopień wojskowy. W pierwszych dniach powstania walczył w 1 kompanii „Warszawianka” w budynku Wojskowego Instytutu Geograficznego. W miarę toczonych walk powstańczych został zastępcą, a następnie dowódcą 2 kompanii I batalionu broniącej rejonu ulic Towarowej i Srebrnej ze składami Hartwiga. Podczas walk nawiązał przyjaźń z kapelanem Zgrupowania „Chrobry II” ks. kpt. Antonim Czajkowskim ps. „Badur”. Spotkał też towarzysza ucieczki z Auschwitz – Edwarda Ciesielskiego ps. „Beton”. Od niego dowiedział się o śmierci Jana Redzeja przy zdobywaniu WIG”.
Gdy „po 63 dniach walki Powstanie Warszawskie upadło. Powstańcy musieli złożyć broń i udać się do niewoli. 5 października 1944 r. rtm. Witold Pilecki wraz z żołnierzami Zgrupowania „Chrobry II” wyruszył do Ożarowa, skąd po kilku dniach pojechał do Lamsdorf, a 19 października skierowano go do Murnau. Tam przebywał do wyzwolenia, opiekując się młodymi powstańcami, za co otrzymał wdzięczne miano „Taty”. 9 lipca 1945 roku Witold Pilecki wyjechał z obozu w Murnau do II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych we Włoszech”.
Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com
Zamordowany przez podległych Rosji komunistów
Po wojnie, po powrocie do okupowanego przez Rosjan kraju, Witold Pilecki brał udział w politycznej (nie wojskowej) konspiracji antykomunistycznej. W 1947 roku Witold Pilecki został pojmany przez podległych Rosjanom oprawców z UB i poddany przez komunistów sadystycznym torturom. 25 maja 1948 roku podlegli Rosjanom komuniści zamordowali rotmistrza w więzieniu na Rakowieckiej. Do dziś jego zwłoki, prawdopodobnie zakopane wraz ze zwłokami innych pomordowanych polskich patriotów na Powązkach, nie zostały zidentyfikowane.
Na stronie Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL ukazał się przeprowadzony przez Jarosława Wróblewskiego wywiad z wiceprezesem Instytutu Pamięci Narodowej i p.o. dyrektora Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN profesorem Krzysztofem Szwagrzykiem, w którym historyk stwierdził, że ma „głębokie przekonanie, że szczątki generała Fieldorfa, pułkownika Cieplińskiego czy rotmistrza Pileckiego zostały już odnalezione podczas prac poszukiwawczych na Łączce” i pomimo tego „do tej pory nie ma ich identyfikacji” – co może oznaczać, że ktoś wpływowy ukrywa ten fakt.
Rotmistrz Witold Pilecki jest niewygodną postacią dla środowisk żydowskich. Jego walka podczas II wojny światowej zaprzecza inspirowanej przez Żydów, Niemców i Rosjan, antypolskiej kampanii nienawiści kreującej polskich katolików na zbrodniarzy odpowiedzialnych za holocaust. Dodatkowo oprawcami, którzy torturowali, torturowali i zamordowali Witolda Pileckiego za czasów, gdy Polska była pod okupacją Moskwy byli Żydzi, którym to Polskę i Polaków, Rosjanie po II wojnie światowej oddali w Niewolę.
Jan Bodakowski
