Telewizja MN
Zaloguj
2 
Zobacz także: Niemiecki skoczek uderzył w Polaków. Zaskakująca wypowiedź sportowca
W dniu śmierci Romana Dmowskiego warto przypomnieć jego niezwykle aktualne opinie o potrzebie obniżki podatków, likwidacji biurokracji i nadmiernych kosztów państwa, mające na celu doprowadzenie do rozwoju Polski i bogacenia się Polaków, które Roman Dmowski zawarł w zbiorze swojej publicystyki „Przewrót”.
Socjalizm niszczy Polskę
Roman Dmowski uważał, że deficyt państwa spowodowany zbyt wysokimi kosztami funkcjonowania państwa nakładającego zbyt duże podatki, ponosi odpowiedzialność za kryzys. W wydaniu „Przewrotu” z 1934 roku Dmowski pisał, że „podatki zaś państwowe i inne doszły do takiej wysokości, że stały się tamą dla rozwoju życia gospodarczego”.
W opinii Dmowskiego konsekwencją zbyt wysokich podatków jest „konieczność zredukowania machiny państwowej, a przeto zmniejszenia kosztów jej utrzymania”. Dmowski uważał, że rząd to „najmniej oszczędny i najlekkomyślniejszy konsument” zaopatrujący się u nieuczciwych sprzedawców.
Szkodliwość biurokracji
Zdaniem Roman Dmowski „Polska niszczeje z trzech głównych przyczyn. Po pierwsze żadne państwo nie ma takiej kosztownej machiny państwowej ze wszystkimi jej przybudówkami, w stosunku do dochodów narodu z jego wytwórczości. Koszty utrzymania państwa tak wielkim ciężarem legły na jego ludności, że ta jedna przyczyna wystarczyłaby do uniemożliwienia normalnego rozwoju życia gospodarczego”. Ideolog narodowej demokracji przestrzegał, że koszty „administracji państwa i wszelkich jego instytucji pożerają zarobki ludności produkcyjnej i przyczynia się w ogromnej mierze do zabicia wytwórczości. Już dziś żaden kraj w Europie nie wytrzymuje wszelkiego rodzaju podatków, wynikających ze zbyt kosztownej organizacji państwa”.
Autor „Przewrotu” postrzegał rozrośniętą machinę państwa jako przejaw potwornej głupoty, prymitywizmu, pasożytnictwa i niedbałości o państwo. Uważał, że machina państwa musi być na miarę naszych możliwości finansowych, „system podatkowy przekształcić [należy] tak by nie zabijał wytwórczości”.
Antyrynkowa postawa sprzeczna z duchem endeckim
Dziś zapewne Roman Dmowski byłby rozczarowany częścią narodowców, którzy głoszą, obce kulturowo, niezwykle kosztowne i szkodliwe, głupie frazesy o dobroczynności interwencjonizmu i etatyzmu. Roman Dmowski byłby też rozczarowany tymi narodowcami, którzy hańbią ruch narodowy i siebie pasożytnictwem w ramach biurokracji, zamiast likwidować ją zgodnie z jego postulatami.
Roman Dmowski podkreślał też, że „kapitalizm wreszcie nowoczesny dał światu naszemu dobrobyt i bogactwo przy żadnym innym systemie nieosiągalne”.
Roman Dmowski urodził 9 sierpnia 1864 w Kamionku (czyli niedaleko warszawskiego Dworca Wschodniego). W 1881, w wieku lat 17 założył w gimnazjum samokształceniowe koło młodzieży walczącej z rusyfikacją. W 1988 rozpoczął nielegalną działalność polityczną w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” oraz Lidze Polskiej. Od 1890 publikował w tygodniku „Głos”. Zorganizował obchody 100 lecia konstytucji 3 maja w Warszawie.
Absolwent wydziału matematyczno filozoficznego UW
W 1891 r. ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego jako „kandydat nauk przyrodniczych” (tytuł odpowiadający dzisiejszemu doktoratowi). Naukę kontynuował w Paryżu.
W czasie powrotu do zaboru rosyjskiego został przez Rosjan aresztowany 12 sierpnia 1892 (za zorganizowanie trzeciomajowej manifestacji w 1891) i uwięziony w warszawskiej Cytadeli na pięć miesięcy.
Po pobycie w rosyjskim więzieniu dla polskich patriotów w 1893 Roman Dmowski przekształcił Ligę Polską w Ligę Narodową, partię głoszącą nadrzędność wspólnego interesu narodowego nad egoizmami klasowymi.
Po procesie został karnie deportowany przez Rosjan z terenu Zaboru Rosyjskiego na Łotwę, skąd nielegalnie przedostał się do Galicji i zamieszkał we Lwowie, gdzie pisał i kierował „Przeglądem Wszechpolskim”. Od 1898 do 1900 podróżował do Francji, Anglii i Brazylii. W 1901 zamieszkał w Krakowie.
W 1903 opublikowanych „Myśli nowoczesnego Polaka” będące ideowym fundamentem polskiego nacjonalizmu. W 1905 uniemożliwił socjalistom uwikłanie Polaków w rewolucje, której celem było wprowadzenie socjalizmu w Rosji, dokonał tego między innymi w czasie swojej podróży do Japonii, od której kasę chcieli wyciągnąć socjaliści.
Dzięki liberalizacji w Rosji jawnie powrócił do Warszawy. Roman Dmowski od władz Rosji domagał się: wprowadzenia na terenie zaboru rosyjskiego polskiej administracji, edukacji i powołania polskiego sejmu. Jako poseł do rosyjskiej Dumy w latach 1907-1909 pełnił funkcje prezesa Koła Polskiego.
W 1908 opublikował pracę „Niemcy, Rosja i kwestia polska”, w której dowodził, że stojące na wyższym poziomie rozwoju Niemcy dla Polski większym zagrożeniem niż rosyjska barbaria. Dmowski uważał, że Rosjanie to prymitywne dzikusy zdolne do zadawania fizycznych cierpień Polakom, a nie do zniszczenia ducha Polskiego. Przywódca endeków Niemców zaś jako naród cywilizowany uważał za groźniejszych, bo zdolnych do zniszczenia ducha polskiego.
Walka o niepodległą Polskę
Po wybuchu I wojny światowej Roman Dmowski został członkiem Komitetu Narodowego Polskiego. Po zwycięstwie Niemiec nad Rosją zabiegał u zachodnioeuropejskich polityków o poparcie odrodzenia niepodległej Polski. Działał w Komitecie Narodowym Polskim, który 20 września 1917 został uznany za oficjalną reprezentację Polski przez władze Francji, a potem Wielkiej Brytanii, Włoch i USA. Pod egidą Komitetu Narodowego Polskiego powstała 100 000 w pełni wyposażona Armia Polska we Francji, która po I wojnie światowej stała się fundamentem Wojska Polskiego w jego walce z sowietami. Podczas swojej podróży w USA zabiegał o poparcie Stanów Zjednoczonych i Polonii dla Polski. W 1916 za cykl wykładów otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu w Cambridge.
W czasie konferencji pokojowej w Paryżu wraz z Paderewskim reprezentował Polskę i w imieniu Polski podpisał Traktat Wersalski. Uczestnicy konferencji w swych pamiętnikach podkreślali ogromną wiedzę, siłę charakteru i znajomość języków Romana Dmowskiego.
W niepodległej Polsce przywódca endeków był od 1919 do 1922 posłem na Sejm. W 1920 leczył chorobę płuc w Algierze. Po powrocie do Polski, w czasie agresji sowieckiej na Polskę został członkiem Rady Obrony Państwa. Po zwycięstwie nad Wisłą kupił w 1921 roku niewielki majątek w Chludowie pod Poznaniem. W 1923 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Witosa.
Po obaleniu demokracji i parlamentaryzmu przez Piłsudskiego i jego kumpli z masonerii powołał do życia w grudniu 1926 roku Obóz Wielkiej Polski, który sanacyjna klika zlikwidowała w 1933 roku. W 1928 roku powołał do życia Stronnictwo Narodowe. W 1923 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego w dziedzinie filozofii.
W 1934 wrócił do Warszawy. W 1937 ciężko chory zamieszkał u przyjaciół we wsi Drozdowo. Dmowski zmarł 2 stycznia 1939 w Drozdowie. Był jednym z najbardziej znienawidzonych przez Żydów Polskich polityków.
W PRL pamięć o zasługach dla Polski Romana Dmowskiego była zakazana. Podobnie i dziś jest on nieustannie szkalowany przez środowiska lewicowe i żydowskie.
Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com
