Międzymorze szansą dla Polski. Poznaj historię i kulturę tego obszaru

Od wieków Niemcy i Rosjanie chcą zniszczyć państwo polskie, zniewolić i wymordować Polaków. Polska, by przetrwać musi współpracować z innymi krajami środkowej Europu, które znajdują się w podobnej sytuacji. Najlepszym pomysłem jest sojusz krajów środkowej Europy zwany Międzymorzem.

Między Morzem Bałtyckim, Adriatykiem (morzem między Bałkanami a Włochami) i Morzem Czarnym (akwenem wewnątrz Europy, nad którym oprócz Bałkanów znajduje, się Ukraina, Rosja i Turcja) znajduje się obszar zwany Międzymorzem lub Trójmorzem. W skład Międzymorza wchodzą takie kraje jak: Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Austria, Węgry, Słowenia, Chorwacja, Rumunia, i Bułgaria – zamieszkałe przez 200 milionów Europejczyków.

Wiedza to podstawa

By współpracować z takimi krajami, wskazać co nas łączy, jakie mamy wspólne interesy i doświadczenia, należy znać ich historię i kulturę. Zdobycie takiej wiedzy ułatwi wydana nakładem wydawnictwa Biały Kruk 512 stronicowa praca „Orzeł, lew i krzyż. Historia i kultura krajów Trójmorza. Tom 1” autorstwa znienawidzonego przez lewicę i pseudoliberałów profesora Wojciecha Roszkowskiego.

Wydawnictwo Biały Kruk informuje, że „prof. Wojciech Roszkowski. W swym najnowszym, dwutomowym dziele opisuje bogatą historię państw i narodów Międzymorza, które ostatnie wieki spędziły w potrzasku ścierających się potęg niemieckiej i rosyjskiej, a wcześniej jeszcze tureckiej. Najskuteczniejszym kontrprojektem do tych despotycznych imperiów była, rzecz jasna, Rzeczpospolita oparta na zasadach staropolskiej wolności. Jest ona ważnym elementem tej książki”.

Zdaniem wydawnictwa Biały Kryk „napisane wartkim językiem i pięknie ilustrowane dzieło prof. Roszkowskiego wypełnia lukę informacyjną i badawczą oraz prezentuje nasz punkt widzenia na region Międzymorza. Autor zabiera nas w fascynującą podróż po dziejach tej być może najmniej znanej, a zarazem niezwykle bogatej historycznie i różnorodnej części kontynentu europejskiego”.

„Pierwszy tom tego dwuczęściowego dzieła obejmuje historię krajów Trójmorza od zarania do początku XX w. Drugi tom skupia się na ostatnich stu latach i czasach współczesnych. Wzajemne poznanie i wytworzenie świadomości wspólnego interesu jest pilnym zadaniem; książka prof. Roszkowskiego bardzo do tego się przyczynia”.

Profesor Roszkowski we wstępie do swojej najnowszej pracy stwierdził, że:

„Podstawowe zróżnicowanie państw Europy Środkowo-Wschodniej ma charakter etniczny. Polacy, Czesi i Słowacy należą do grupy Słowian zachodnich, a ich języki noszą wiele podobieństw. Słoweńcy, Chorwaci, Serbowie i Bułgarzy mówią językami należącymi do grupy południowosłowiańskiej. Białorusini i Ukraińcy uważani są za przedstawicieli Słowian wschodnich. Choć można w nim znaleźć naleciałości słowiańskie i węgierskie, język rumuński jest językiem romańskim. Język albański jest fenomenem samym w sobie. Litwini i Łotysze mówią językami bałtyckimi, a Estończycy i Węgrzy dość dalekimi od siebie odmianami języków ugrofińskich. Wszystkie te narody piszą w alfabecie łacińskim z wyjątkiem Serbów, Bułgarów, Białorusinów i Ukraińców.

W szeroko rozumianej Europie Środkowo-Wschodniej istnieją też zróżnicowane tradycje religijne. Większość Estończyków i Łotyszy należy do tradycji protestanckiej, co odróżnia ich od w większości katolickich Litwinów. W tradycji polskiej, słowackiej, słoweńskiej i chorwackiej przeważa tradycja katolicka, natomiast w Czechach i na Węgrzech katolicyzm był przemieszany z protestantyzmem. Prawosławie wyznacza religijną tradycję Białorusinów, Bułgarów, Serbów i Czarnogórców, natomiast wschodnia Ukraina czerpie tradycję z prawosławia, a zachodnia – z Unii Brzeskiej z 1596 roku. W Rumunii tradycja prawosławna miesza się z greckokatolicką i protestancką. Bośnia i Hercegowina jest podzielona między katolickich Chorwatów, prawosławnych Serbów i muzułmańskich Bośniaków, a Albania – między katolików i muzułmanów. Również pewna część mieszkańców Bułgarii wyznaje islam. Różnice wyznaniowe wyodrębniały tradycyjnie ludność polską od białoruskiej i ukraińskiej, serbską od chorwackiej, a wszędzie – ludność żydowską, natomiast na pograniczach polsko-litewskim, polsko-słowackim, a także rumuńsko-węgierskim i słowacko-węgierskim różnice wyznaniowe występowały w minimalnym stopniu.

Relacje między współczesnymi narodami Europy Środkowo-Wschodniej naznaczone są też bardzo różnymi losami historycznymi. Litwini, Polacy, Czesi, Węgrzy, Słoweńcy, Chorwaci, Serbowie, Czarnogórcy i Bułgarzy, a w mniejszej mierze Albańczycy i Rumuni mogą się odwoływać do wczesnej tradycji państwowej, natomiast Estończycy, Łotysze i Słowacy nie mieli nigdy przed XX wiekiem własnych państw. Sprawę komplikują dodatkowo niejednoznaczne losy Czech i Węgier pod rządami Habsburgów, a także historyczna przewaga węgierska nad Słowakami, Chorwatami i Rumunami oraz polska nad Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami.

Nad wszystkimi państwami Europy Środkowo-Wschodniej ciąży dziedzictwo komunizmu. Na dawne skutki gospodarki ekstensywnej nałożyły się tu skutki jeszcze bardziej ekstensywnej i marnotrawnej gospodarki nakazowo-rozdzielczej z czasów komunistycznych, co zwiększyło dystans między państwami regionu i Europą Zachodnią u początków transformacji ustrojowej w Europie Środkowo-Wschodniej. System totalitarny pozostawił w społeczeństwach regionu ślady mentalności postkomunistycznej, charakteryzującej się demagogią i roszczeniowością, a wśród elit politycznych, kulturalnych i intelektualnych – poczuciem bezkarności.

Postępy integracji zachodnioeuropejskiej i upadek ZSRS wytworzyły w latach dziewięćdziesiątych XX wieku zupełnie nowe perspektywy dla krajów regionu. Wyzwolenie od zależności od ZSRS i uwolnienie inicjatyw wewnętrznych zaowocowało zderzeniem między pragnieniem „ucieczki na Zachód” i postkomunistycznymi realiami gospodarczymi oraz społecznymi. Dawna dominacja obcych mocarstw i skromne rozmiary większości państw regionu skłaniały te kraje do szukania powiązań z europejskimi mocarstwami, choć skutki dominacji sowieckiej odstręczały od bezwarunkowego uzależnienia”.

Spis treści pracy profesora Roszkowskiego

CZĘŚĆ I: FUNDAMENTY
Prahistoria ludów bałtyckich
Dawna Litwa
Misje chrześcijańskie wśród Słowian
Paradoksy Bułgarów
Państwa Słowian południowych
Królestwo Czech
Początki chrześcijańskiego państwa w Polsce
Chrystianizacja Węgier
O pochodzeniu Rumunów
Przypisy

CZĘŚĆ II: DZIEDZICTWO DAWNYCH CZASÓW
Najstarsze pisma w językach narodowych
Refeudalizacja Europy Środkowo-Wschodniej
Pod rządami tureckimi
Rylski Monastyr
Święte z rodu Arpadów
Agnieszka, księżniczka czeska
Karol IV i uniwersytet w Pradze
Husytyzm
Dziewczynka królem
Wiara pod przymusem nie zobowiązuje
Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię
Imperium jagiellońskie
„Polacy nie gęsi”
Tolerancja polska
Mohács i Biała Góra
Biblioteka króla Macieja Korwina
Węgierski poeta w Braniewie
Lider węgierskiej kontrreformacji
Potomek rodu Zrinskich
Dziedzictwo duchowe Dubrownika
Skarb chorwackiego renesansu
Po śladach o. Janeza Svetokriškiego
Legenda Włada Palownika
Rumuński kronikarz dziejów
Niedźwiedziobójca
Syn Kaleva
Ojciec literatury litewskiej
Przypisy

CZĘŚĆ III: POD OBCYM PANOWANIEM
Dziedzictwo Habsburgów
Powstanie Rakoczego
Upadek Rzeczypospolitej Obojga Narodów
Polskie powstania XIX wieku
Chopin: narodowy i uniwersalny
Polski romantyzm i pozytywizm
Norwid
Czesko-niemiecki polski patriota
Odrodzenie narodów bałtyckich
Łotewski Homer
Pionier literatury estońskiej
Geniusz z pogranicza kultur
Język czeski powraca
Muzyka „z czeskich łąk i gajów”
Kim są Słowacy?
Nad Tatrami się błyska
Z Węgra Słowak
Węgierskie przebudzenie
Węgierska rewolucja i ugoda
Wirtuoz transcendentalny
Czardasz
Panslawizm i austroslawizm
Iliryzm
Błogosławiony biskup słoweński
„Toast” dla Słowenii
Mistrz z Samoboru
„Zmarnowany geniusz”?
Bukowiński gołąb
Mnich z Chilandaru
Poeta bułgarskiej rewolucji
Wojny bałkańskie
Przypisy

CZĘŚĆ IV: ODRODZENIE
Trudny związek Słowian południowych
Król Rumunii stawia tamę
Mistrzowska gra Józefa Piłsudskiego
Powstanie państw bałtyckich
Wojna polsko-bolszewicka
Czechosłowacja powstała na emigracji
Wstrząsy w Bułgarii
Rewolucja na Węgrzech
Węgry w cieniu Trianon
Międzywojenne dyktatury
Reformy rolne
Piewca wsi estońskiej
Aspazija i Rainis
Ksiądz-poeta
Bałtyckie festiwale pieśni
Pokrzepianie polskich serc
Wirtuoz i polityk
Pierwsza noblistka
Alfons Mucha i „Epopeja słowiańska”
Twórca Szwejka
Tłumacz Hetytów
Poezja i polityka na Słowacji
Między folklorem i awangardą
Nie ma już Placu Broni
Budowniczy Ljubljany
Piewca Słowian południowych
Historyk i polityk
Rumuńska supergwiazda sal koncertowych
Twórca „Rapsodii bułgarskiej”
Pisarz bułgarskiego odrodzenia