Telewizja MN
Zaloguj
2 
Prześladowanie Kościoła w PRL
PZPR, by narzucić swoja władze Polakom, z racji na brak poparcia społecznego, prowadziła politykę niszczenia Kościoła. Prócz represji, zaboru mienia, zakazu działalności w edukacji, pomocy społecznej, kulturze, nauce, w arsenale komunistów znalazło się też tworzenie nowej laickiej ”tradycji”, której celem było wykorzenienie Polaków z katolicyzmu, rozbicie naturalnych więzi, i spacyfikowanie naszego narodu.
Przykładem takiej nowej komunistycznej laickiej tradycji stały się obchody tysiąclecia państwa polskiego przeprowadzone przez komunistów, by nie dopuścić do sukcesu katolickich obchodów milenium chrztu Polski. Konflikt o rocznicę między komunistami a katolikami opisał Bartłomiej Noszczak w pracy „Antymilenium. Konflikt państwa z Kościołem na tle obchodów tysiąclecia chrztu Polski (1956–1966/1967)” wydanej przez Instytut Pamięci Narodowej.
SB i administracja w walce z katolikami
Z Kościołem katolickim w PRL walczyła oficjalnie administracja i nieoficjalnie Służba Bezpieczeństwa. Celem działalności komunistycznej Służby Bezpieczeństwa było podporządkowanie Kościoła komunistycznej władzy, kierowanie polityką personalną w Kościele, rozbijanie jedności Kościoła, niszczenie więzi polskiego katolicyzmu ze Stolicą Apostolską, werbowanie agentury, inwigilacja. W ramach swojej antykatolickiej działalności SB współpracowała z administracją i służbami specjalnymi innych krajów komunistycznych.
Gdy działania SB były tajne, to antykościelne działania Urzędu do spraw Wyznań były jawne. UdsW za pomocą środków administracyjnych zakłócał pracę Kościoła. Ingerował w politykę personalną, strukturę parafii, nadzorował wykonywanie wyniszczających Kościół zarządzeń władz.
Milenium chrztu Polski
W 1966 minęło 1000 lat od chrztu Polski – Kościół katolicki postanowił uczcić rocznice milenium chrztu Polski już kilka lat wcześniej. W 1957 prymas ogłosił tekst Ślubów Jasnogórskich, które stały się programem moralnych przygotowań katolików do rocznicy chrztu Polski. W ramach Wielkiej Nowenny Narodu od 1957 do 1966 przeprowadzono wielką narodową katechezę – każdy rok był poświęcony innemu tematowi.
Wielkiej Nowennie Narodu towarzyszyła peregrynacja obrazu Matki Boskiej. Sukces peregrynacji nie spodobał się komunistom, którzy uznali, że wizyty kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej „kler wykorzystał do rozbudzania bogoojczyźnianych nacjonalistycznych nastrojów o wyraźnie wrogim antysocjalistycznym charterze”.
Państwowa alternatywa – budowa szkół, które powinny powstawać z podatków, z wymuszonych datków
Aktywność Kościoła wymusiła na komunistach organizacje własnych konkurencyjnych obchodów (zapewne nie byłoby ich, gdyby nie inicjatywa Kościoła). Cenną inicjatywą była budowa szkół tysiąclecia, budowanych z wymuszanych, zwanych ”dobrowolnymi”, datków. Przyczyną tej inicjatywy było to, że komuna marnowała gigantyczne środki na terror i militaryzację (w celu realizacji sowieckiego imperializmu). W konsekwencji komunistycznym władzom brakło środków na niezbędne działania państwa (takie jak budowa szkół). Do 1976 wybudowano 1335 szkół (1288 podstawówek, 75 zawodowych, 41 liceów, 3 specjalne, 3 muzyczne – zapewne w jednym budynku mogły być dwa typy szkół i stąd różnice). Program budowy szkół i innych instytucji edukacyjnych kontynuowany był w kolejnych latach.
Zadrzewianie – 1/3 drzew uschła
„Drugą centralną akcją społeczną […] było zadrzewianie i zakrzaczanie kraju”. Realizowały ją ZHP, ZMS, ZMW, Liga Ochrony Przyrody, leśnicy, kółka rolnicze i zakłady pracy. Akcja była źle przeprowadzona i z zasadzonych w latach 1960 – 1965 uschło 22 milionów drzew i 28 milionów krzaków. Był to bardzo wysoki odsetek, bo do 1965 roku zasadzono 66 milionów drzew – uschła więc 1/3. Gigantyczne marnotrawstwo publicznych środków w PRL było normą.
W 1960 władze zorganizowały obchody 550 rocznicy bitwy pod Grunwaldem. Zlot Młodzieży Polskiej „Grunwald” zorganizowało ludowe Wojsko Polskie. W zlocie wzięło udział 30.502 uczestników, 15187 z ZHP, 7675 z ZMS, 5000 z ZMW, 2700 z ZSP. Zakwaterowani oni byli w 45 pobliskich ośrodkach. Koszty imprezy były gigantyczne.
W 1962 zorganizowano tysiąclecie Gdańska, w 1963 stulecie Powstania Styczniowego, dwudziestolecie ludowego Wojska Polskiego, w 1964 roku 600 lecie Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwudziestolecie Polski Ludowej z defiladą wojska. Wartościową inicjatywą był kongresy naukowe dotyczące historii Polski.
Laicka peregrynacja agitatorów z wojska
Komuniści zorganizowali laicką peregrynację, czyli Sztafety Tysiąclecia (cztery trasy główne i 3 dodatkowe). Organizatorem było ludowe Wojsko Polskie i Front Jedności Narodu. Przemieszczano się piechotą, rowerami, motocyklami i konno. Trasy propagandowo ozdabiano. Po drodze agitatorzy komunistyczni spotykali się z tubylcami, organizowano zawody sportowe czy koncerty, Uczestnicy wpisywali się do Ksiąg Sztafetowych.
22 lipca 1966 miała miejsce w Warszawie Defilada Tysiąclecia – największa w historii PRL. Wzięło w niej udział 8.500 żołnierzy, 135 transporterów, 150 samochodów, 100 czołgów i dział przeciwpancernych, 80 armat, 75 rakiet. Po wojskowych przedefilowało 25.000 działaczy ZHP, ZMS, ZMW, ZSP, i 8.000 sportowców.
Komunistyczna walka z katolickimi inicjatywami
Wbrew oczekiwaniom komunistów Polacy nie widzieli nic niestosownego w braniu udział w uroczystościach państwowych i kościelnych. Komunistom to się nie spodobało, starali się więc zablokować uroczystości kościelne: propagowali swoje inicjatywy w kontrze do kościelnych, zablokowali transport (odwołując pociągi i autobusy) do miejsc pielgrzymkowych, zakazali wynajmowania pielgrzymom środków transportu. By zniechęcić do udziału w katolickich uroczystościach, w trakcie ich trwania emitowali atrakcyjne programy w telewizji, organizowali atrakcyjne zawody sportowe, koncerty, pokazy czy kiermasze. W uroczystościach kościelnych zakazano udziału nauczycieli i uczniów. Zastraszali księży, by nie organizowali parafialnych wyjazdów na obchody. Zablokowali możliwość przyjazdu pielgrzymów z zagranicy (rezygnując z dochodów w deficytowych dewizach). Aresztowali wielu katolików. Działania komunistów były niezwykle złośliwe i niestety skuteczne – odciągnęły od udziału w uroczystościach katolickich znaczną część Polaków.
W ramach walki z katolickimi uroczystościami 20 czerwca 1966 komuniści aresztowali kopie obrazu Matki Boskiej. W Warszawie, gdzie kopia zmierzała, komunistyczni bojówkarze blokowali dostęp do uroczystości i sprowokowali zamieszki. Na katolików w Warszawie napadło 7000 aktywistów PZPR z komunistycznych bojówek. Komunistyczne bojówki napadały też na katolików i w innych miastach.
