Wirusy władzy [OPINIA]

Dodano   0
  LoadingDodaj do ulubionych!
Donald Tusk

Donald Tusk / fot. flickr.com

Ledwo Donald Tusk wrócił na polską scenę polityczną, z werwą zajął się odmalowywaniem w mediach prywatnych portretu psychologicznego Jarosława Kaczyńskiego używając czarnych barw. Z kolei media państwowe z TVPiS na czele nie zostawiają suchej nitki na Donaldzie Tusku. Obie strony mają zresztą rację.

Okrągłostołowy układ spetryfikowany konstytucją OTUA sprzyja negatywnej selekcji przywódców politycznych. Sam proces sprawowania władzy, któremu obaj ci wymienieni liderzy zostali poddani przez zbyt wiele już lat, sprzyja wypaczeniom charakteru.

Zobacz także: Posłanka opozycji wzywa do wpuszczenia imigrantów. “Kim są, ustali się później”

Ludzie oczekują, by ich przywódcy emanowali energią, by poświęcali więcej czasu na pracę i z radością wykonywali swe obowiązki, pełni wiary we własne siły. Wyborcy chcą, by politycy desygnowani na najwyższe stanowiska państwowe odznaczali się odpowiednimi cechami charakteru. Tymczasem cechy osobników dążących z niepohamowaną żądzą do władzy wynikają często z choroby psychicznej i niepoczytalności. Osobnicy ci wykazują megalomanię i zachowania psychopatyczne jako specyficzny rodzaj zaburzeń osobowości.

Syndrom buty

Sprawowanie władzy nierzadko wpływa na przywódców politycznych objawiając się syndromem buty. Buta, pycha to pojęcia zbliżone, w odniesieniu do świata polityki potocznie utożsamiane z arogancją władzy. Można bardzo łatwo zaobserwować zmiany w zachowaniach ludzi, którzy osiągnęli szczyty władzy. Władza jest niczym narkotyk, któremu nie każdy człowiek potrafi przeciwstawić zdrowy rozsądek, poczucie humoru, przyzwoitość, jakąś dozę sceptycyzmu, a nawet cynizmu. Politycy tracą poczucie rzeczywistości, po czym wkraczają w etap przekonania, że wznieśli się ponad wszystkich. Cechą charakterystyczną buty jest niezdolność przyznania się do błędu. W syndromie buty występują takie objawy, jak ograniczona zdolność podejmowania decyzji, brak panowania nad impulsami, słaba kontrola agresji i nieokazywanie sympatii. Traktowanie innych z góry daje zadowolenie osobie sprawującej władzę. Ludzie władzy są przeświadczeni, że ich cele są słuszne i że przyświeca im wyłącznie dobro publiczne. Żywią niechęć do przeszkód zagrażających realizowaniu ich woli. Odurzeni władzą i butą ludzie są pozbawieni zahamowań w forsowaniu własnych aspiracji i wykorzystują władzę bez skrupułów.

Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com

Charakterystyczne cechy buty to nadmierna wiara we własne siły, niepokój oraz niezwracanie uwagi na szczegóły. Przecenianie swych możliwości polega na postrzeganiu siebie jako jedynego racjonalnego źródła decyzji. Osoba tak rozumująca nie liczy się ze zdaniem doradców. Wszystkich ma za nic, zwłaszcza jeśli mają odmienne zdanie. Osoby cierpiące na syndrom buty są głęboko przekonane o swojej wyjątkowości, toteż bardzo często z pogardą odnoszą się do swych potencjalnych następców. Sprawują władzę w arystokratycznym stylu, nie przyjmują do wiadomości konstruktywnej krytyki.

Syndrom buty nie pojawia się u wszystkich przywódców. Odpowiedzi należy szukać zarówno w determinantach zewnętrznych, jak i w cechach osobowości polityków. Lekceważący szczegóły politycy stają się podatni na narcyzm, potęgujący się u osób obdarzonych aktorskim zacięciem. Narcyzm w połączeniu z aktorstwem wiodą prostą drogą do wykreowania bohatera.

Osoba taka charakteryzuje się wygórowanymi oczekiwaniami od świata zewnętrznego, na przykład traktowania ze szczególną estymą i uznaniem oraz natychmiastowego spełniania jej oczekiwań. W stosunkach międzyludzkich instrumentalnie wykorzystuje innych ludzi do osiągania własnych celów. Blichtr i otoczenie wysokiego szczebla władzy mają duży wpływ na mniej stateczne osobowości. Władza zapewnia życie na odpowiednim poziomie. Można dobrze zjeść i smacznie wypić.

Kontrola władzy

Demokracja przedstawicielska nakłada na wybranych przywódców obowiązek ujawniania prawdy i ponoszenia konsekwencji, a więc gotowości do rezygnacji w razie uznania ich za nieodpowiednich.

Mechanizmy demokratycznej kontroli władzy nie zawsze okazują się wystarczająco efektywne dla odsunięcia przywódcy od władzy, który nie okaże się właściwym człowiekiem na właściwym miejscu. W demokracji polityk ma służyć wyborcom, a władza nie jest dana raz na zawsze. Tylko wzmocniony system kontroli może powściągnąć butne zachowanie przywódców politycznych. Tylko system demokratyczny pozwala wejrzeć w naturę ludzką i sprawdzić charakter osób wybieranych na najwyższe stanowiska państwowe. Niezwykle istotną rolę odgrywają niezależne media.

Dr inż. Stanisław Tujaka

Literatura: Dawid Owen „Chorzy u władzy. Sekrety przywódców politycznych ostatnich stu lat” Warszawa 2013

Subskrybuj
Powiadom o
0 komentarzy
Najstarsze
Najnowsze Najpopularniejsze
Inline Feedbacks
Przeglądaj wszystkie komentarze

POLECAMY