Na zakończenie obozu letniego, który zorganizowany został przez ONR Podhale, odbył się festiwal NaRa. Jego celem było uczczenie żołnierzy Wojska Polskiego, których Święto wypadało kilka dni wcześniej, a także integracja między działaczami ONR-u, ich rodzinami i sympatykami.

18 sierpnia wysłuchaliśmy wykładu Kol. Adama Seweryna, szefa sekcji Naukowo-Szkoleniowej ONR, a pod koniec dnia, przy ognisku, mogliśmy wspólnie pośpiewać z Bastionem oraz Nordicą. Główne wydarzenie miało miejsce 19 sierpnia na Toporowej Cyrhli w Zakopanem, do której przybyli członkowie z całej Polski. Zaczęliśmy od wykładów – na temat piękna i sztuki Kol. Bartłomieja Kurzeji oraz dowiedzieliśmy się sporo informacji na temat działania naszych włoskich przyjaciół, dzięki prezentacji Kol. Sylwii Mazurek.

Następnie o godzinie 16 rozpoczęły się koncerty. Mogliśmy posłuchać DF Podhale, Wuem Enceha, Bastiego i Klipo, pana Andrzeja Kołakowskiego oraz Irydion.

Nie zabrakło również atrakcji dla dzieci – place zabaw, a także gadżetów i koszulek. Ciekawym wydarzeniem był również turniej szachowy.

Po deszczowym pogo można było skosztować kuchni, nad którą czuwali ONR-owcy. Przy wspaniałej muzyce, mimo fatalnej pogody, wspólnie spędziliśmy na Podhalu piękny czas.

Mamy nadzieję, że w kolejnych latach Festiwal NaRa również się odbędzie i zgromadzi jeszcze więcej osób.

Dodaj do ulubionych!  

+0 -0

W ostatnich dniach, w mediach głównego nurtu, pojawiła się seria artykułów na temat byłych pracowników Służby Bezpieczeństwa, którym na mocy tzw. ustawy dezubekizacyjnej zmniejszona została emerytura. Na przykład „Gazeta Wyborcza” donosi, że odnotowano już osiem przypadków odebrania sobie życia lub zawałów serca ze skutkiem śmiertelnym, będących wynikiem otrzymania decyzji o zmniejszeniu świadczenia. Zgodnie z informacjami podanymi w tejże Gazecie, w związku z zaistniałą sytuacją, Federacja Stowarzyszeń Służb Mundurowych RP organizuje pomoc psychologiczną dla byłych funkcjonariuszy, których dotyka ustawa o zmniejszeniu świadczeń.

Nie byłoby to tak bardzo kontrowersyjne, gdyby nie fakt, że byłym funkcjonariuszom SB obniżono świadczenia do poziomu, który otrzymuje… ponad połowa polskich emerytów. Zgodnie z danymi, które cytuje fakt.pl (za „Gazetą Wyborczą”), większość objętych ustawą dostanie 1,7 tys. na rękę. Szacuje się, że zmniejszenie świadczeń dotyczyć będzie ok. 30 – 50 tys. emerytów i maksymalnie mogą oni uzyskać średnią emeryturę wypłacaną przez ZUS, czyli około 2 tysiące złotych. Tymczasem dane zebrane przez Główny Urząd Statystyczny pokazują, że obecnie połowa polskich emerytów, otrzymuje emeryturę w wysokości 1 807 zł (wszystkie dane z GUS za 2015 rok). 2 tysiące złotych to pieniądze, jakie otrzymuje 4,5 miliony Polaków na emeryturze. Co więcej, 4 proc. pobierających świadczenia emerytalne, czyli ponad 200 tysięcy(!) emerytów otrzymuje świadczenia poniżej 900 złotych, co oznacza, że pięć razy więcej polskich emerytów skazanych jest od wielu lat na głodowe emerytury, niższe nawet niż te, które dostaną „poszkodowani” byli funkcjonariusze.

Skoro emeryci objęci ustawą są uważani za poszkodowanych i potraktowanych niesprawiedliwie, to jak nazwać tych emerytów, którzy od zawsze dostają emerytury w takiej wysokości? Czy dla nich także jest organizowana pomoc psychologiczna? Czy im nie należy się współczucie na łamach „Gazety Wyborczej”? Czy rzeczywiście jest moralnie uzasadnione, żeby lamentować nad losem kilkudziesięciu emerytów, którzy przecież przez ostatnie dwadzieścia osiem lat dostawali niewspółmiernie wysokie świadczenia emerytalne, podczas gdy setki tysięcy polskich emerytów żyło od wielu lat i żyje nadal za kilkaset złotych miesięcznie?
Z pewnością wielu z byłych pracowników służb mundurowych może czuć się pokrzywdzonych, ale prawdziwym problemem jest to, że rzesza polskich emerytów, wśród nich wielu zasłużonych opozycjonistów, a z pewnością uczciwie pracujących przez kilkadziesiąt lat ludzi, żyje w nędzy otrzymując na starość emerytury urągające Państwu Polskiemu i godności człowieka.

Klara Jaskulska

Dodaj do ulubionych!  

+0 -0

Kilkudziesięciu detektorystów weźmie udział w międzynarodowych badaniach archeologicznych, które odbędą się we wrześniu na Polach Grunwaldzkich. Prowadzone czwarty rok z rzędu poszukiwania mają na celu dokładne zlokalizowanie miejsca bitwy z 1410 roku.

Jak poinformował PAP dyrektor Muzeum Bitwy pod Grunwaldem Szymon Drej, tegoroczne badania odbędą się w dniach 9-16 września. Poza archeologami weźmie w nich udział 50 poszukiwaczy z Danii, Norwegii, Anglii i Polski, wyposażonych w wykrywacze metalu.

Prowadzone od 2014 r. międzynarodowe poszukiwania mają wyjaśnić, gdzie dokładnie rozegrała się wielka bitwa, w której wojska polsko-litewskie pokonały zakon krzyżacki. Naukowcy chcą zweryfikować hipotezy, że rzeczywistym miejscem głównego starcia był obszar na wschód i południe od wsi Grunwald, a nie – jak przyjmowano dotychczas w polskiej historiografii – na wschód i południe od Stębarku.

– W tym roku będziemy badać teren w kierunku wschodnim od kaplicy grunwaldzkiej. Liczymy na to, że tak jak w latach ubiegłych, tam właśnie możemy znaleźć dużą koncentrację zabytków ruchomych z 15 lipca 1410 r. – powiedział Drej. Jak zaznaczył, dla badaczy cenną informacją jest również brak artefaktów, bo pozwala wyeliminować miejsca, w których nie toczyły się walki.

W poprzednich sezonach badawczych odnaleziono ponad 750 zabytkowych przedmiotów. M. in. liczne groty strzał i bełty kusz, fragmenty uzbrojenia, ostrogi, okucia średniowiecznych pasów, monety i krzyżacką zaponę z inskrypcją “Ave Maria”, służącą do spinania płaszcza. Najciekawsze znalezione artefakty można oglądać w gablotach grunwaldzkiego muzeum.

Według muzealników wyniki prac prowadzonych w poprzednich trzech sezonach pokazały, że bitwa toczyła się na większym niż wcześniej zakładano i rozproszonym obszarze. Potwierdziły też lokalizację dawnego obozu krzyżackiego, który znajdował się w miejscu, w którym potem na polecenie mistrza Henryka von Plauena wzniesiono kaplicę pobitewną, konsekrowaną w 1413 r.

Uczestnicy corocznych poszukiwań pod Grunwaldem mają nadzieję, że kiedyś uda się wyjaśnić również inne tajemnice jednej z największych bitew średniowiecznej Europy. Liczą choćby na odkrycie śladu zbiorowych grobów poległych rycerzy, co byłoby naukową sensacją na skalę światową.

W bitwie zginęło 8-10 tys. ludzi walczących po obu stronach. Dotychczas jedyne miejsca pochówków odnaleziono wewnątrz i w pobliżu ruin kaplicy pobitewnej. Podczas prac archeologicznych w latach ’60 i ’80 ub. wieku natrafiono tam na kości zaledwie ok. 200 osób. W większości były to prawdopodobnie tzw. wtórne pochówki, bo szczątki zostały przeniesione z innych miejsc.

Marcin Boguszewski (PAP)

Dodaj do ulubionych!  

+0 -0

Królewskie Duńskie Siły Powietrzne (Flyvevåbnet, RDAF) opublikowały wczoraj na oficjalnej stronie na Facebooku film, pokazujący jak dwa samoloty wojskowe przechwytują rosyjski bombowiec Tu-95 nad Morzem Bałtyckim.

Duńscy piloci eskortowali bombowiec na wody międzynarodowe w pobliżu wyspy Bornholm między Polską a Szwecją. Duńskie siły zbrojne nie ujawniły, kiedy dokonano nagrania. Baltic News Network w poniedziałek, powołując się na litewskie Ministerstwo Obrony, ujawniła że myśliwce NATO w Estonii i na Litwie trzy razy w ostatnim tygodniu podrywane były w powietrze w celu przechwycenia rosyjskich samolotów wojskowych nad Morzem Bałtyckim.

W czerwcu kanał telewizyjny Zvezda, prowadzony przez rosyjskie Ministerstwo Obrony, opublikował materiał ukazujący NATO-wski F-16 przechwytujący samolot. Przewoził on rosyjskiego ministra obrony Siergieja Szojgu, gdy leciał on nad Morzem Bałtyckim. Agencja informacyjna Reuters zacytowała rzecznika NATO, mówiącego że rosyjskie samoloty nie odpowiedziały na prośby o ich identyfikację.

Tu-95 (w kryptonimie NATO “Bear” czyli “Niedźwiedź”) to strategiczny samolot bombowy dalekiego zasięgu. Napędzany przez silniki turbośmigłowe NK-12 ze śmigłami przeciwbieżnymi. Opracowany został w biurze konstrukcyjnym Tupolewa. W służbie od 1956. Obok Tu-160 stanowi podstawowe uzbrojenie rosyjskiego lotnictwa strategicznego. Bombowce Tu-95 służące dzisiaj należą do wersji Tu-95MS6 (Bear H6, 32 egzemplarze) i Tu-95MS16 (Bear H16, 32 egzemplarze). Zostały wyprodukowane w latach 80 XX w. Ogółem 72 egzemplarze mogą przenieść 704 pociski, każdy z jedną głowicą jądrową, co stanowi obecnie około 20% rosyjskich strategicznych głowic jądrowych.

Dodaj do ulubionych!  

+0 -0