Telewizja MN
Zaloguj
2 
Tysiące doniesień o Arce Noego w kronikach
Ksiądz Piwowarczyk w swej książce stwierdził, że w 80.000 tysiącach archiwalnych tekstów (napisanych w 72 językach) wspomina się o potopie, a w 70.000 o arce. Teksty te powstały na wszystkich kontynentach (też i w Australii), i zawierają wspólne motywy (globalnego kataklizmu, garstki ocalałych, kataklizmu jako kary za grzechy).
Według księdza Piwowarczyka potop ma być opisywany w kulturze sumeryjskiej, gdzie potop był cezurą historyczną – dzieje dzieliły się na te przed i po potopie. Również teksty z Babilonu opisywały królów panujących przed i po potopie. Potop opisał Józef Flawiusz rzymski historyk żydowskiego pochodzenia w dziele „Dawne dzieje Izraela”. Opisy potopu znajdują się również w Koranie w surze 71.
Swoje informacje o potopie i arce ksiądz Piwowarczyk oparł na wizjach Katarzyny Emmerich, apokryficznej księdze Jaszera i apokryficznej księdze Jubileuszów, pracy świętego Efrema Syryjczyka „Księga Jaskini Skarbów”, księdze biskupa Szelemona „Księga pszczół”.
Zobacz także: Zagadkowa śmierć Jana Pawła I. Ks. Murr: “Przed śmiercią spotkał się z masonem”
Dowody materialne
O potopie ma zdaniem księdza Piwowarczyka świadczyć to, że Morze Czarne przed potopem było jeziorem, które dziś znajduje się poniżej 120 metrów pod poziomem tafli morza. W miejscu jeziora znajdują się artefakty sprzed 5000 lat. Innymi dowodami potopu mają być zatopione budowle koło Japonii, zatopione miasto u brzegów Indii, skamieliny zwierząt i roślin zalanych warstwą wody i gleby (to, że nie ma wśród nich form pośrednich, świadczy, że była to nagła katastrofa), muszle i skamieliny ryb na szczytach gór, pokłady węgla i ropy, kamienie poprzemieszczane poza pokłady podobnych minerałów, zabytki przykryte warstwą ziemi, skamieniałe drzewa na Antarktydzie, zniszczone rozwinięte cywilizacje. O potopie mają też świadczyć znaki alfabetu chińskiego składające się ze znaków opisujących potop.
Potop według księdza Piwowarczyka miał nadejść z północnego zachodu w kierunku południowego wschodu. Masy wody miały nanieść ze sobą masy szlamu i ziemi – potop miał być gwałtowną falą. Synowie Noego mieli zaludnić cały świat – Jafet Europę, Cham Afrykę, Sem Azję.
Wiedza z apokryfów
W swej pracy ksiądz Piwowarczyk powołuje się na starotestamentowy apokryf (popularny wśród miłośników starożytnych kosmitów) „Księgę Henocha”, która zapowiadała potop. Autor tej księgi Henoch miał być pradziadkiem Noego i zostać przed śmiercią wniebowziętym.
W Biblii, w „Księdze Rodzaju” mają się znajdować informacje o tym, że Noe do arki wziął po parce nieczystych zwierząt, wszystkie istoty żyjące na lądzie miały w czasie potopu wyginąć (wraz ze wszystkimi ludźmi). Przyczyną gniewu Boga, który miał zesłać potop jako karę, miała być demoralizacja ludzi.
Dane liczbowe
Książka wydana przez Frondę zawiera informacje o budowie i ładunku arki. Arka miała być zbudowana z drewna żywicznego, mieć 130 do 150 metrów długości, szerokość od 22 do 25 metrów, wysokość od 12 do 14 metrów (rozmiar arki podany był w Biblii w łokciach mających poniżej 50 cm długości). Arka miała trzy piętra, dach i drzwi. Potop poprzedził padający 40 dni deszcz. Ziemia miała być zalana przez 300 dni, 150 dni wody się wznosiły i 150 opadały. Po opadnięciu wód Noe w arce siedział jeszcze 7 dni. W swej pracy ksiądz Piwowarczyk stwierdza, że pierwotnie połączone kontynenty w wyniku potopu miały się rozdzielić.
Zdaniem autora pracy potop miał miejsce według biblijnej chronologii w 3298 roku przed naszą erą, Noe miał żyć 350 lat po potopie i umrzeć w 2948 roku, a jego syn żył 500 lat po potopie i miał umrzeć w 2796 roku. Sam potop miał mieć miejsce 1656 lat po stworzeniu świata. 100 lat po śmierci Noego (350 lat po potopie) miała być zbudowana Wieża Babel – za co Bóg pokarał ludzi pomieszaniem języków, co doprowadziło do powstania narodów,
Góra Ararat
Arka miała osiąść na górze Ararat w Armenii – kraj ten odwołuje się do historyczności arki. O szczątkach arki (zniszczonej przez wulkan w tej górze) na Ararat mieli pisać kronikarze starożytni i wczesnochrześcijańscy. Szczątki miały być też odkrywane w czasie współczesnych wypraw. Prawdę o szczątkach arki mają ukrywać stacje telewizyjne kolportujące w swoich programach dezinformacje. W ostatnich latach szczątki arki miała odkryć wyprawa sfinansowana przez lunapark z Hongkongu (który ma u siebie kopie arki jako atrakcje). Ksiądz Piwowarczyk bezkrytycznie w swojej pracy powiela wszelkie twierdzenia uczestników tej chińskiej wyprawy. W pracy przedstawiono zdjęcia kamienia uznawanego za kotwicę arki, niewyraźne zdjęcia z filmu wyprawy.
Mit Wielkiej Lechii
Ksiądz Piwowarczyk opis arki i potopu wykorzystał do uwiarygodnienia antykatolickiego mitu Wielkiej Lechii – opisując jako wiarygodne założenia tego mitu, autor pracy nie wspomniał o antykatolickim charakterze tego mitu. Mit ten głosi, że przed chrztem Polski istniało imperium pogańskie (rodzimowiercze, rodzimokulturowe, słowiańskie) Wielkiej Lechii, które miało zostać rzekomo zniszczone przez demoniczny Kościół katolicki, który do dziś ukrywa istnienie Wielkiej Lechii, by zniewalać Słowian.
W swej pracy ksiądz Piwowarczyk jako wiarygodne opisał twierdzenia zawarte w kronice Długosza (przez wieki rzekomo w Polsce zakazanej, głoszącej, że potomkami Noego byli Wandalowie, z których powstali Sarmaci, z których wywodzą się Polacy, którzy stworzyli imperium Wielkiej Lechii). Podobnie zdaniem księdza Piwowarczyka wiarygodna jest kronika Pyrkosza, kronika Stryjkowskiego, współcześnie wydawane książki Janusza Bieszka, obraz z Jasnej Góry.
Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com
