Telewizja MN
Zaloguj
0 
- 5 sierpnia mija 77 rocznica masakry ludności warszawskiej Woli. Ludobójstwa dopuścili się Niemcy, którzy po wybuchu powstania w Warszawie dostali rozkaz pacyfikacji ludności cywilnej.
- Brutalne mordy dokonywane przez niemieckich okupantów na Polakach trwały od 5 do 7 sierpnia 1944 roku. Szacuje się, że w tym czasie zginęło od 40 do 60 tys. ludzi.
- W 77 rocznicę Rzezi Woli Muzeum Powstania Warszawskiego organizuje obchody w Warszawie.
- Zobacz także: Amerykańscy senatorowie ponownie zabrali głos w sprawie Lex TVN
5 sierpnia mija 77 rocznica Rzezi Woli. Z tej okazji zostaną zorganizowane uroczystości upamiętniające to tragiczne wydarzenie. Warto również wspomnieć o te historycznym masakry niemieckich zbrodniarzy na ludności cywilnej Woli.
Wieczorem 1 sierpnia 1944 r. wieść o wybuchu powstania w Warszawie dotarła do Berlina. O tym wydarzeniu poinformował Hitlera Reichsführer SS Heinrich Himmler. Konsekwencją rozmowy między Hitlerem a Himmlerem był wydany jeszcze tego samego dnia jednoznaczny rozkaz: “Każdego mieszkańca należy zabić, nie wolno brać żadnych jeńców, Warszawa ma być zrównana z ziemią i w ten sposób ma być stworzony zastraszający przykład dla całej Europy”.
Niemieckie ludobójstwo na Woli
Rano 5 sierpnia siły podległe Gruppenführerowi Heinzowi Reinefarthowi rozpoczęły atak na Wolę. Prawdopodobnie podczas odprawy dowódców o poranku SS-Gruppenführer zacytował rozkaz Himmlera o zniszczeniu miasta lub (według innych świadków) uzasadnił mordowanie ludności cywilnej i powstańców koniecznością szybkiego udzielenia pomocy “dzielnicy rządowej” w okolicy Alei Ujazdowskich oraz informacjami o rzekomym brutalnym mordowaniu jeńców. Atak na Wolę poprzedziły również naloty Luftwaffe, która dzięki doskonałej pogodzie mogła bez żadnych przeszkód operować nad Warszawą.
Do największych egzekucji doszło koło wału kolejowego przy ul. Moczydło w rejonie ul. Górczewskiej, a także przy Wolskiej, w parku Sowińskiego oraz w fabrykach “Ursus” i Franaszka przy Wolskiej. Cywilów mordowano z broni maszynowej lub wrzucano granaty do zamieszkanych domów, które później podpalano. Osoby, którym udało się uciec, zabijano, a zwłoki wrzucano do płonących budynków.
Wielu mieszkańców schroniło się w piwnicach kościoła św. Wawrzyńca i cerkwi św. Jana Klimaka na Wolskiej. Egzekucje przeprowadzano też przy starym wale fortecznym oraz na cmentarzu prawosławnym. W pierwszych dniach Rzezi Woli rozstrzelanych zostało również co najmniej dwudziestu wychowanków prawosławnego sierocińca.
Egzekucje przy ul. Młynarskiej tak wspominała ówczesna mieszkanka Woli Janina Rozińska.
“Razem z dziećmi znalazłam się w zajezdni [tramwajowej – przyp. red.] w tłumie ok. 200 osób, przeważnie kobiet i dzieci oraz kobiet ciężarnych […]. Z karabinu maszynowego Niemcy otworzyli ogień do naszej stłoczonej grupy. Po pierwszej salwie ze stłoczonego tłumu zaczęli się podnosić ranni, a wówczas Niemcy rzucali w tłum granaty ręczne […]. Aż do zmroku podchodzili do leżących Niemcy, celując do poruszających się równocześnie z żartami i śmiechami, zwłaszcza gdy ranny został trafiony.” – opisuje Rozińska.
Niemcy dokonali brutalnych mordów na terenie Szpitala Wolskiego
Eksterminacja mieszkańców Woli trwała również na terenie Szpitala Wolskiego. Niemcy zamordowali dyrektora placówki dr. Józefa Piaseckiego, chirurga prof. Janusza Zeylanda i kapelana szpitala ks. Kazimierza Ciecierskiego. Pozostałych pracowników i pacjentów wypędzono na ulicę, skąd w eskortowanej kolumnie kierowano ich do hal na terenie warsztatów kolejowych przy ul. Moczydło. Większość została później rozstrzelana na znajdującym się w pobliżu nasypie kolejowym. Łącznie zginęło wówczas ok. 360 osób.
W szpitalu dochodziło również do wielu gwałtów i morderstw. Do niektórych z nich doszło już po zakończeniu rzezi.
Dokładna liczba ofiar Rzezi Woli pozostaje wciąż nieznana. Według szacunków historyków mogło to być od 40 do 60 tys. osób. Wedle szacunków opartych na zeznaniach i dokumentach zgromadzonych w archiwach Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce w sobotę 5 sierpnia na Woli zamordowano 45 500 osób. Następnego dnia: 10 100. 7 sierpnia na terenach Woli sąsiadujących ze Śródmieściem (lub niekiedy zaliczanych do Śródmieścia) Niemcy zabili 3800 osób. Ustalenie dokładnej liczby ofiar nigdy nie będzie możliwe m.in. ze względu na zatarcie śladów zbrodni przez palenie ciał.
Wiosną 1945 r. rozpoczęły się ekshumacje pomordowanych mieszkańców Woli. Dokumenty Miejskiego Zakładu Pogrzebowego oraz Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich wymieniają w miarę dokładnie ilość popiołów odnalezionych w miejscach masowych egzekucji lub palenia ciał. W drugą rocznicę rzezi na Cmentarzu Powstańców Warszawy złożono 12 ton prochów. Niemal przez trzydzieści lat teren cmentarza był zaniedbany, a jedynym upamiętnieniem była metalowa tablica ustawiona obok kurhanu z napisem: “Tu spoczywają prochy tysięcy ofiar faszyzmu hitlerowskiego zamordowanych i spalonych w Warszawie 1944 r.”.
77 rocznica Rzezi Woli – uroczystości w Warszawie
Wieczorem, o godzinie 18:00 władze miasta, dzielnicy oraz mieszkańcy wolskich osiedli zbiorą się na skwerze przy rozwidleniu ulicy Leszno i al. „Solidarności”. Tam przy pomniku pamięci zamordowanych podczas Rzezi Woli zostaną złożone kwiaty i zapalone znicze. Uroczystość potrwa godzinę, a o 19:00 ulicami Okopową, Wolską i Redutową w kierunku Cmentarza Powstańców Warszawy w milczeniu wyruszy Marsz Pamięci.
Na trasie wolontariusze Muzeum Powstania Warszawskiego zapalą znicze, zatrzymując się przy 21 miejscach upamiętniających egzekucje Polaków w 1944 roku. To wszystko w ciszy, ale wyczytywane będą nazwiska mieszkańców stolicy, którzy zginęli podczas masakry.
Wydarzenie zakończy się o 20:30 przy pomniku Polegli Niepokonani. Obchody odbędą się także w Parku Powstańców Warszawy – tam zorganizowano wystawę „Zachowajmy ich w pamięci”. Ma być ona poświęcona ofiarom cywilnym warszawskiego zrywu.
rmf24.pl rdc.pl
