Telewizja MN
Zaloguj
0 
Republika Południowej Afryki jest dzisiaj państwem, borykającym się z wieloma problemami. Korupcja w polityce, wysoka przestępczość, kiepska sytuacja gospodarcza, niski poziom edukacji, wysokie bezrobocie… Najważniejszym problemem jest jednak zjawisko morderstw na białych Afrykanerach. Przejawia ono znamiona planowego ludobójstwa. Młodzież Wszechpolska i Media Narodowe postanowiły stworzyć reportaż, ukazujący obecną sytuację w kraju springboków. Trailer jest już dostępny.
Apartheid, będący systemem segregacji rasowej, mający podłoże religijne (więcej o charakterystyce tego systemu pisałem TU), określany był niejednokrotnie jako reżim. Pomijając wszelkie zaszłości, nie był to jednak system, stawiający sobie za cel eksterminację jakiejkolwiek grupy narodowościowej, czy rasowej, zamieszkującej terytorium Republiki Południowej Afryki. Zaiste, w czasach demokracji i “Tęczowego Narodu” bycie białym farmerem jest najniebezpieczniejszym zawodem w całym kraju
Włócznia Narodu i płonąca biżuteria
Nelson Mandela, promowany obecnie jako bohater narodowy RPA, jak też symbol oporu przeciwko uciskowi społecznemu i politycznemu, w roku 1960 założył organizację UmKhonto we Sizwe, znaną też jako Włócznia Narodu. Organizacja ta była zbrojnym ramieniem ANC (Afrykańskiego Kongresu Narodowego), ideowo czerpiąc też od Komunistycznej Partii Afryki Południowej (CPSA). Co ciekawe, Mandela, nawet siedząc w więzieniu, nigdy nie wyrzekł się stosowania przemocy do osiągania celów politycznych, a sama Włócznia Narodu uznawana była przez Departament Stanu USA za organizację terrorystyczną.
Jedną z metod działania UmKhonto we Sizwe był tzw. “necklacing” (“naszyjnikowanie”). Było to zakładanie na szyję związanych przeciwników Włóczni Narodu płonących opon tak, by ofiara spłonęła, a jej gałki oczne wybuchły w wyniku działania wysokiej temperatury, powodując niewyobrażalne, przedśmiertne cierpienie i ból. Druga żona Nelsona Mandeli, Winnie tak mówiła o “naszyjnikowaniu”: Nie mamy karabinów. Mamy tylko kamienie, pudełka zapałek i benzynę. Razem, ręka w rękę, przy pomocy zapałek i naszyjników wyzwolimy ten kraj. Co ciekawe, najwymyślniejsze tortury, Włócznia Narodu stosowała wobec Czarnych, popierających Apartheid (Nelson Mandela osobiście wydał podobno wyrok na Lucasa Mangope, który nie został jednak wykonany). Według szacunków Komisji Prawdy i Pojednania, w wyniku działań “organizacji wyzwoleńczych” w latach 1961-1994 zginęło w RPA ponad 1300 osób, zazwyczaj niewinnych cywilów. Większość z nich stanowili Czarni.
Krew w kolorach tęczy
Biali stali się kozłem ofiarnym dzisiejszych, nieudolnych rządów Republiki Południowej Afryki. Rząd wmawia rzeszom niewykształconych Czarnych, że dzisiejsze niepowodzenia są wynikiem wieloletniej dominacji białych chrześcijan.
Obecnie, w Republice Południowej Afryki dochodzi do 55 morderstw, około 100 gwałtów i ponad 500 napadów każdego dnia. Od roku 1990 w ponad 15 tysiącach napadów na farmy zamordowano ponad 3 tysiące osób. Ogółem, przez 30 lat zamordowano ponad 400 tysięcy przeciwników czarnego radykalizmu. Dziś, przeciętna kobieta w RPA ma o wiele większe “szanse” na gwałt, niż na zdobycie wyższego wykształcenia. Według Południowoafrykańskiej Rady Kościołów nierówności dziś są o wiele większe, niż w czasach schyłkowego apartheidu.
Demokracja gorsza, niż segregacja
Nie brakuje głosów krytyki obecnego systemu społeczno-politycznego Republiki Południowej Afryki. Zaiste, często wypowiadają je ludzie, walczący z systemem Apartheidu. Długoletnia członkini Afrykańskiego Kongresu Narodowego, Makhosi Khoza mówi: Oni nie są inni od sił apartheidu. Tak naprawdę są gorsi. Helen Suzman, nominowana dwukrotnie do Pokojowej Nagrody Nobla stwierdza wprost, że obecne rządy w RPA są anty-białe. Frederik Willem de Klerk, ostatni biały prezydent RPA powiedział, że wprowadzenie Akcji Afirmatywnej doprowadziło do sytuacji, w której wielu Afrykanerów, ale też Czarnych i Hindusów z dnia na dzień poczuło się ludźmi drugiej kategorii.
Sytuacja społeczna w Republice Południowej Afryki jest oceniana równie źle. Przywódca Sojuszu Demokratycznego, Mmusi Maimane, stwierdził, że Rząd Zumy zapewnia milionom czarnych dzieci nie lepszą edukację niż ta, którą odbierały podczas apartheidu […] Wielu uważa nawet, że jest gorsza. Znajomość matematyki jest gorsza niż arytmetyka, której się uczyłam podczas apartheidu. W podobnym tonie wypowiada się znana przeciwniczka Apartheidu, Afrykanerka Helen Zille: Często mówiłam, że kryzys wynikający z nadużywania narkotyków rani nową generację młodych ludzi gorzej niż apartheid ranił ich przodków, ponieważ apartheid nie obezwładniał ludzi, mobilizował ich do walki do swoje prawa i zdobycia kontroli nad swoim życiem. Obecnie, ponad 20% społeczeństwa południowoafrykańskiego jest zarażona wirusem HIV. Przed końcem Apartheidu RPA znana była z najwyższych standardów opieki zdrowotnej na Czarnym Lądzie. Poza tym, należy wspomnieć dra Chrisa Barnarda, Afrykanera, który w Groote Schuur Hospital w Kapsztadzie, po raz pierwszy na świecie dokonał w roku 1967 opieracji przeszczepu serca. Obecnie, południowoafrykańscy lekarze nie mogą pochwalić się takimi osiągnięciami.
Mądrości etapu ludobójstwa
Julius Malema, przywódca Economic Freedom Fighters, trzeciej siły południowoafrykańskiego parlamentu, mówi: Czas pojednania się skończył. Teraz przyszedł czas na sprawiedliwość. Musimy być pewni, że przywrócimy godność naszemu narodowi, nie rekompensując nic złodziejom, którzy ukradli naszą ziemię. Tymi słowami Malema zwrócił się do Parlamentu z wnioskiem o zmianę konstytucji tak, by pozwalała odebrać ziemię białym farmerom bez rekompensaty. Co ciekawe wniosek ten przyjęto 241 głosami poparcia, przy jedynie 83 głosach sprzeciwu.
Genocidewatch.net wyróżnia 10 etapów ludobójstwa. Republika Południowej Afryki znajduje się obecnie na etapie 6, etapie polaryzacji społecznej. Następnym etapem jest przygotowanie zbrodni. Czy taki scenariusz jest możliwy? Należy zwrócić uwagę, że świat znajduje się obecnie w czasie kryzysu i wielkich zamieszek w Stanach Zjednoczonych, często na tle rasowym. Czyżby Republika Południowej Afryki stanowiła przedsmak tego, co czeka USA? Przecież obecna sytuacja RPA również zaczęła się od zamieszek na ulicach.
Źródło: FB Młodzież Wszechpolska. Autor posłużył się również informacjami, uzyskanymi od Pawła Lizonia, jednego z twórców reportażu “Zabić Bura”, jak też wiadomościami, zdobytymi podczas prawie dwuletnich badań historii Republiki Południowej Afryki.
