Telewizja MN
Zaloguj
3 
Zobacz także: Motyka: Putinowskie “miłosierdzie” [OPINIA]
Piotr Motyka: Czy obecne działania Federacji Rosyjskiej względem Ukrainy można uznać za zaskakujące rozwiązanie?
Krzysztof Kawęcki: Oczywiście nie są zaskoczeniem. Rosja realizuje własną wersję porozumień mińskich z 2014 i 2015 roku. Zakładały one nie tylko obustronne zawieszenie broni i wycofanie ciężkiego sprzętu wojskowego, ale także przyznanie Donbasowi autonomii, a następnie przeprowadzenie tam wyborów lokalnych według prawa Ukrainy. W 2015 roku kanclerz Niemiec Angela Merkel i prezydent Francji François Hollande skonstruowali tzw. drugie porozumienie mińskie, które oznaczało m.in. zmianę zapisów o konstytucji Ukrainy w celu nadania autonomii Donbasowi. W kolejnych latach Moskwa i Kijów wzajemnie oskarżały się o nieprzestrzeganie zapisów porozumień. Działania Władimira Putina przez lata prowadzone za cichym przyzwoleniem Berlina i Paryża a ostatnio także w pewnym zakresie nowej administracji amerykańskiej. Podpisanie przez prezydenta Federacji Rosyjskiej dekretu o uznaniu niepodległości tzw. Donieckiej i Ługańskiej Republik Ludowych to konsekwencja tej sytuacji.
Piotr Motyka: Jak Pan myśli, jakie są cele Rosji?
Krzysztof Kawęcki: Rosja dąży do objęcia swoją strefą wpływów obszaru byłego Związku Sowieckiego. W tym zakresie najważniejsze jest nie dopuszczenie do ewentualnego wstąpienia Ukrainy do NATO. Rosja nieustannie przestrzega Zachód, że tego rodzaju działania oznaczałyby przekroczenie „czerwonej linii”. Trzeba jednak zauważyć, że ani Stany Zjednoczone ani inne znaczące państwa Paktu Północnoatlantyckiego, w tym Niemcy i Francja nie mają w perspektywie dekad planu przyjęcia Ukrainy do NATO. Rosja realizuje swój cel wyjęcia z terytorium Ukrainy Donbasu i będzie dążyła do uznania przez społeczność międzynarodową niezależności dwóch republik na tym obszarze. Optymalny plan Moskwy zakłada aby to władze Ukrainy – pod presją Niemiec i Francji (przy pomocy formatu normandzkiego) podjęły rozmowy z władzami separatystycznych republik. Następnym krokiem byłoby przeprowadzenie wyborów, które doprowadziłyby do „legalizacji” władzy sił prorosyjskich. Rosja uzyskała też wzmocnienie obecności militarnej i politycznej na Białorusi.
Piotr Motyka: Jaka może i jaka powinna być reakcje wspólnoty międzynarodowej, żeby skutecznie powstrzymała Rosjan?
Krzysztof Kawęcki: Konflikt rosyjsko-ukraiński trzeba widzieć w szerszej perspektywie globalnych zmagań, w których biorą udział także Chiny, Stany Zjednoczone, oczywiście Rosja a w mniejszym wymiarze Niemcy, Francja czy Turcja. W sytuacji np. gdy Chiny uznają, że jedynym właściwym rozwiązaniem konfliktu jest realizacja porozumień mińskich i zrozumienie oraz uszanowanie obaw Rosji o własne bezpieczeństwo, Zachód będzie dążył do dialogu z Moskwą i dyplomatycznego rozwiązania istniejących napięć. Na tle rywalizacji amerykańsko-chińskiej Stany Zjednoczone nie będą zainteresowane mocną konfrontacją z Rosją. Moskwa – w przeciwieństwie do Kijowa, który jest bardziej przedmiotem w grze geopolitycznej – stanowi tak dla Pekinu, jak i Waszyngtonu ważny czynnik ich polityki. Dodatkowo współpraca Republiki Federalnej Niemiec i Federacji Rosyjskiej stwarza większe możliwości dla polityki prowadzonej przez Putina. Rosja będzie dążyła do zmiany układu politycznego na Ukrainie w kierunku stworzenia przyjaznego sobie centralnego ośrodka władzy. Upadek rządów prezydenta Janukowycza był geostrategiczną porażką Putina. Próbą powrotu do dawnej sytuacji mogą być np. wybory prezydenckie na Ukrainie w 2024 roku.
Piotr Motyka: Trwajmy na modlitwie o pokój, serdecznie dziękuję za ciekawy wykład, Bóg zapłać!
Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com
