[OPINIA] Błaszkowski: Sienkiewiczowskie “Bez Dogmatu”, zamiast żeromszczyzny

Cytując klasyczny już zwrot polityczny „zagłosuj za PIS to wygra Unia Wolności”, znowu otrzymaliśmy od pana Prezydenta Andrzeja Dudy skrzywiony obraz świata, tym razem chodzi o skrzywienie lewicowe.

Otóż pan Prezydent zaproponował nam na Narodowego Czytanie w 2018 roku dzieło Stefana Żerowskiego „Przedwiośnie”. Dziwna powieść, która już w liceum wzbudziła moje mieszane uczucia z uwagi na bolszewizm lektury i niemoralne opisy stosunków damsko-męskich. Sam autor tłumaczył się w 1924 r., że chciał zaszczepić młodzież przed komunizmem, co jak widać brzmi nie przekonywująco, skoro młodemu antykomuniście ta lektura się nie podobała. A jak wytłumaczyć najazd na Belweder w ostatniej scenie książki, skoro dwa lata później urzędował tam legalny prezydent, którego, obalił adorowany przez Żeromskiego polityk? Sam autor uczestniczył w ruchu odbudowy masonerii po roku 1918 r., ale przecież tylko to już norma, że tylko masoni są „wielcy” i „patriotyczni”. Innych w przestrzeni medialnej być nie może.

Dotykamy, tu bardzo ważnego tematu, że całe to towarzystwo III RP łącznie z Andrzejem Dudą nie żyło i nie żyje duchem christianitas, skoro zaproponował taka literacką szmirę. Cała wiec elita PO-PIS-owa winna zniknąć co szybko z katolickiej odrodzonej Polsce.

Co innego konsekwentnie wypierany przez liberalizm ze szkól Henryk Sienkiewicz. I jeżeli chciał pan Prezydent poruszyć ważne dylematy młodego pokolenia proponuję „Bez dogmatu” powieść Sienkiewicza.

„Jedna z kilku powieści obyczajowych w dorobku autora, obok Rodziny Połanieckich i Wirów. Sienkiewicz postanowił odejść od gatunku powieści historycznej, który dał mu sławę i napisać utwór o tematyce współczesnej, podejmujący problem człowieka końca XIX wieku, pozbawionego trwałych zasad moralnych i celu w życiu, do którego mógłby dążyć. Napisał więc powieść psychologiczną, w której romansowa fabuła była pretekstem do ukazania stanów psychicznych bohatera i autoanalizy jego przeżyć. Ze względu na swoją tematykę oraz brak jednoznacznego potępienia głównego bohatera utwór wzbudził burzliwą dyskusję i wywołał zarzuty amoralności. Dla wielu młodych ludzi Bez dogmatu była diagnozą ich pokolenia.”

Tyle wikipedia. brzmi znajomo, współcześnie? Lemingrad? Może się zastanowią nad sobą i nawrócą. Może…