Polak może zostać upamiętniony przez RAF. Potrzebna Wasza pomoc!

Polak może zostać upamiętniony przez RAF. Potrzebna Wasza pomoc!

Royal Air Force będą świętować 100-lecie istnienia. Chcą z tej okazji zorganizować wystawę – to internauci mają zadecydować, któremu pilotowi zostanie poświęcone najwięcej miejsca. Royal Air Force (w skrócie RAF) to siły lotnicze Wielkiej Brytanii powstałe w 1918 roku.

Wśród kandydatów jest Polak, Franciszek Kornicki. Franciszek Kornicki to polski dowódca wojskowy, podpułkownik pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Po II wojnie światowej major Królewskich Sił Powietrznych. Jest to ostatni żyjący dowódca polskiego dywizjonu z okresu II wojny światowej.

Kurator wystawy tłumaczy – Nie staraliśmy się przedstawić państwu listy najwspanialszych pilotów. Możecie znaleźć je wszędzie w internecie. Głosować można na stronie telegraph.co.uk. Każdy może zagłosować na Polaka! Zachęcamy do podawania wiadomości dalej.

Kornicki zaczął pobyt w Wielkiej Brytanii od intensywnej nauki języka angielskiego. We wrześniu znalazł się wśród pilotów 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego, wyposażonego w samoloty Boulton Paul Defiant, w których pilot nie ma kontroli nad uzbrojeniem. Jako doświadczonemu pilotowi myśliwskiemu zmieniono mu przydział na zaprawiony już w boju Dywizjon 303, do którego dołączył 11 października, tuż po jego przebazowaniu z Northolt do Leconfield. Odbył szkolenia na samolotach Hawker Hurricane Mk I.

W styczniu 1941 roku Kornicki został przeniesiony do nowo sformowanego Dywizjonu 315, który w lipcu 1941 roku przeniósł się do Northolt i, po przezbrojeniu w samoloty Spitfire Mk II, dołączył do 1 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego w zastępstwie Dywizjonu 303. 23 lipca 1941 roku Kornicki odbył pierwszy lot bojowy nad Francją.

12 lutego 1943 roku[7] objął dowództwo Dywizjonu 308, zostając najmłodszym dowódcą dywizjonu w PSP oraz pierwszym z XII promocji z Dęblina, który uzyskał takie stanowisko. Niedługo potem zmuszony był zdać dowództwo ze względu na operację związaną z zapaleniem wyrostka robaczkowego. 7 maja 1943 roku wrócił do obowiązków służbowych, zostawszy dowódcą Dywizjonu 317. Funkcję tę pełnił do grudnia. 1 stycznia 1944 roku wycofano go ze stanowisk wiążących się z lataniem.

Wykonywał zadania oficera łącznikowego w 11 Grupie Myśliwskiej, a następnie 9 Grupie Myśliwskiej RAF. 15 maja 1944 roku rozpoczął półroczny kurs w Wyższej Szkole Lotniczej PSP w Weston-super-Mare, po ukończeniu którego pracował w Dowództwie (Tyłowym) 84 Grupy Drugiej Floty Lotnictwa Taktycznego RAF w Holandii i Belgii. Przed zakończeniem wojny odbył jeszcze szkolenie na najnowszym modelu Spitfire’a – Mk XVI. Za zasługi wojenne został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[8] (rozkaz nr 08487) i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.

wprost