Roman Rybarski – myśl społeczna i ekonomiczna

Roman Rybarski jest jednym z tych wielkich Polaków, których miejsce w historii, a także w powszechnej świadomości, jest nieproporcjonalnie małe w stosunku zarówno do jego dorobku naukowego, jak i do zasług w działalności społeczno-politycznej. Rybarski zajmuje zaszczytne miejsce w gronie twórców polskiej państwowości odzyskanej po I wojnie światowej po 123 latach zaborów. Jego myśl, jego dokonania intelektualne wniosły istotne wartości do szeroko rozumianej kultury odrodzonego narodu, ukształtowały ją na dalsze dziesięciolecia. Zaś jego działalność publiczna i polityczna była potwierdzeniem i przejawem tych prawych ideałów, które wyznawał.

Życiorys zawodowy Romana Rybarskiego jest imponujący. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu. Przebywał na stażach badawczych w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Włoszech. W 1913 roku uzyskał habilitację, a w 1917 roku, w wieku 30 lat, został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1918–1919 był członkiem
Delegacji Polskiej na Konferencję Pokojową w Paryżu. W niepodległej Polsce łączył pracę naukową z działalnością polityczno-społeczną na najwyższym poziomie. Był członkiem Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. Zasiadał w Sejmie II i III kadencji, pełniąc funkcję prezesa klubu Stronnictwa Narodowego. Po klęsce wrześniowej był jednym z budowniczych Polskiego Państwa Podziemnego. Aresztowany i wywieziony do obozu Auschwitz-Birkenau, tworzył tam ruch oporu. W marcu 1942 roku został rozstrzelany przez hitlerowskiego najeźdźcę.

Jako ekonomista Rybarski był z gruntu liberałem, zaś jako polityk i działacz społeczny – endekiem. W pracy naukowej oraz w działalności publicznej łączył z powodzeniem te pozornie odległe światopoglądy w sposób jak najdalszy od jakiejkolwiek ksenofobii czy obskurantyzmu. Działalność naukową zaczynał od bardzo szczegółowych badań historyczno-ekonomicznych, a jako dojrzały uczony podejmował
tematy zasadnicze w ówczesnych czasach, o czym świadczą nawet tytuły jego najważniejszych książek – “Przyszłość gospodarcza świata” (1932), “Przyszłość gospodarcza Polski” (1933), “Podstawy narodowego programu gospodarczego” (1934).
Rybarski łączył w swojej twórczości znakomitą orientację w dorobku współczesnej mu światowej ekonomii z jasnym przesłaniem modernizacyjnym dla odrodzonej Polski – ekonomia była dla niego nie tylko sposobem opisu i zrozumienia rzeczywistości, ale także narzędziem zmiany tej rzeczywistości na lepsze. Warto wracać do myśli Rybarskiego i dziś. (z przedmowy do pracy)

“Roman Rybarski – myśl społeczna i ekonomiczna” autorstwa Karola Skorka, prezesa Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Rolników “Swojak”, jest zdaniem prof. dr hab. Maciej Bałtowski – kierownika Katedry Teorii i Historii Ekonomii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie – jedną z najlepszych i najciekawszych w polskiej literaturze monografii poświęconych prof. Romanowi Rybarskiemu.

Gorąco polecamy!

Karol Skorek