Telewizja MN
Zaloguj
0 
“Tarzan. Ułan z Zawichostu” jest wspólną inicjatywą Fundacji Odzyskajmy Naszą Historię i Stowarzyszenia Ostrowieccy Patrioci. Film ma za zadanie opowiedzieć historię Tomasza Wójcika „Tarzana”, opisać jego działalność na terenie Kielecczyzny jako żołnierza NSZ i AK.
Twórcy filmu chcą zbadać okoliczności likwidacji oddziału wachmistrza i liczą, że żyjący świadkowie będą w posiadaniu informacji dotyczącej zdrajcy oddziału “Tarzana”. Film będzie również swoistym dochodzeniem, tego, jak w rzeczywistości mogły wyglądać ostatnie lata życia Wójcika.
Reżyserem obrazu jest Sławomir Mazur, znany z produkcji filmów o oddziale Jana Piwnika „Ponurego”. Jego ostatnie filmy to „Fotografista” i „Ostatni żołnierze Ponurego”. Za kamerą stanał Ziemowit Janaszek, który pracował wczesniej przy produkcji “Bitwy pod Rząbcem”. Autorami scenariusza powstałego w czerwcu 2016 r. są członkowie obu organizacji, Katarzyna Ślusarz i Kamil Stańczyk.
Film jest dofinansowany z Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Projekt wspiera muzycznie zespół historyczno-patriotyczny Forteca. Patronat nad filmem objeli m.in. senator prof. Jan Żaryn, Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych a od strony medialnej m.in. dzienniknarodowy.pl
Tomasz Wójcik “Tarzan” (1908 – 1951) przed rozpoczęciem II wojny światowej był objeżdżaczem koni w kadrze olimpijskiej startującej w zawodach hippicznych w Belgii. W polskim wojsku miał stopień wachmistrza 2 Pułku Ułanów Grochowskich w Suwałkach, który w czasie kampanii wrześniowej 1939 był częścią Samodzielnej Grupy Operacyjnej “Polesie” pod dowództwem gen. Kleeberga. Po zakończeniu działań bojowych powrócił do rodzinnej miejscowości. Zaangażował się w ponowne tworzenie konspiracyjnego 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego jako dowódca jednego z oddziałów. Wiosną 1943 włączył się do tzw. batalionu śmierci pod dowództwem chorążego “Kruka” z AK. Następnie dołączył na krótko do oddziału “Toma”. Później utworzył własny oddział NSZ liczący około 30 kawalerzystów zwany kawalerią zawichojską lub kawalerią zawichostowską (od miejsca stacjonowania), a w maju dowodził nim jako plutonowy NSZ.
W sierpniu usiłował włączyć się do oddziału Leonarda Zub-Zdanowicza, lecz ten, powołując się na swoją wcześniejszą umowę z Janem Piwnikiem “Ponurym” rozkazał mu dołączyć do tego oddziału AK. 26 sierpnia urządził zasadzkę na dowódcę 174 Dywizji Pancernej generała-porucznika Kurta Rennera, w której ten zginął wraz z eskortą składającą się z dwóch oficerów i pięciu żołnierzy Waffen-SS. Był to najwyższy rangą generał niemiecki zastrzelony przez polskie podziemie.
Do dzisiaj na miejscu akcji jest pomnik upamiętniający ten czyn zbrojny, przypisujący atak oddziałowi NOW-AK pod dowództwem “Tarzana”, lecz w rzeczywistości, do momentu zameldowania się Piwnikowi przez jego dowódcę, był to oddział Akcji Specjalnej Narodowych Sił Zbrojnych. Po wybuchu powstania warszawskiego udał się do stolicy, gdzie walczył aż do jego zakończenia w 2 Pułku Piechoty Legionów AK. Po zakończeniu wojny w ucieczce przed agentami UB został przemycony przez Kłodzko do amerykańskiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Następnie udał się do swojej ciotki w USA. Zginął w tajemniczych okolicznościach (zastrzelony lub zasztyletowany nożem) w zamachu skrytobójczym 8 lipca 1951 w Chicago.
