Bullying – przemoc, która nie zostawia widocznego śladu

W świecie, gdzie młode osoby mają wszystko czego zapragną. W świecie, gdy brakuje empatii u coraz większej ilości osób. W świecie gdzie ludzie nie zdają sobie sprawy z konsekwencji wypowiadanych słów. W tym właśnie świecie, naszym świecie zrodziło się pojęcie bullyingu. Co to jest?

Bullying jest to forma przemocy psychicznej, najczęściej odwołująca się do społeczeństwa szkolnego. Jest szkolnym odpowiednikiem mobbingu w pracy. Polega on na terroryzowaniu, bądź dręczeniu psychicznym wybranego dziecka w klasie przez jego rówieśników, rzadziej spotyka się bullying w odniesieniu do dręczenia dziecka przez nauczyciela. Najczęściej ofiarami padają dzieci nieśmiałe, bądź wyróżniające się czymś szczególnym. Takie dzieci nie mają przyjaciół w klasie, żyją z boku, mają słabe stopnie. Tracą radość życia, chodzą przygnębione, nie mają apetytu. Zdarza się im uciekać z lekcji, bądź symulować choroby, aby nie pójść do szkoły. Jeżeli nauczyciel nie reaguje na takie symptomy, musi zrobić to rodzic.

Niestety, sama byłam świadkiem, gdy nauczyciel wiedział, że dziecko jest poddawane przemocy psychicznej, ale nic z tym nie zrobił. Ba, powiedziałabym nawet, że uważał, że to wina dziecka, że tak jest. W sytuacji gdy taki ,,pożal się Boże” nauczyciel pracuje z dziećmi, to rodzice powinni baczniej obserwować swoje dziecko, gdy tylko zauważą, ze coś jest nie tak. Rozmowa z dzieckiem na początek powinna wystarczyć aby poznać poziom problemu. Kolejnym etapem jest rozmowa z wychowawcą klasy, jeżeli jednak on nie reaguje, pomocna może okazać się pomoc psychologa. Rodzic również powinien reagować na każdy przejaw agresji słownej i fizycznej w stronę jego dziecka. W takich przypadkach pomocna jest nauka dziecka wiary w siebie i asertywności, aby nie pozwoliło na jakąkolwiek przemoc wobec siebie. Brak reakcji z którejkolwiek strony może doprowadzić nawet do tragedii.

,,Bratem” bullyingu jest cyberbullying, czyli nic innego jak przemoc w internecie. Temat bardzo powszechnie poruszany w dzisiejszym świecie. W dobie internetu, forów internetowych, portali społecznościowych jest to bardzo powszechna forma przemocy psychicznej. Według powszechnie stosowanej definicji cyberbullying jest korzystaniem z technologii komunikacyjnych intencjonalnie w powtarzalnych lub szeroko rozpowszechnionych aktów przemocy i czynienia szkody emocjonalnej adresowanej wobec innych. Ofiara takich aktów może nie być świadomą kto jest agresorem, w połowie przypadków ofiara zna agresora. Nie wszystkie formy cyberbullyingu są jednakowo niepokojące lub groźne.

Ma on również swoje formy np.: zapłon, czyli wzniecanie kłótni, używając obraźliwego języka; oczernianie – wysyłanie lub publikowanie plotek atakujących reputację konkretnej osoby; bardzo ciekawą forma jest personifikacja/ aktor, czyli podszywanie się pod znaną osobę, celebrytę w celu zaszkodzenia jej reputacji; plotkowanie (zjawisko Rudego Lisa) czyli dzielenie się sekretami bądź informacjami personalnymi; najbardziej niebezpieczne formy to cyberstalking, cybergroźby i sexting. Każdy rodzic powinien pamiętać, nawet o tych formach przemocy wobec swoich dzieci. Z cyberbullingiem jest nieco trudniej walczyć, ale na szczęście nie jest to niemożliwe. Zjawisko nie jest również już do końca takie nowoczesne.

Żyjemy w świecie gdzie przemoc słowna jest najczęściej stosowaną formą przemocy, czasem nawet nieświadomie. Przemoc w internecie, stosowana jest każdego dnia. Tam aż roi się od ,,internetowych napinaczy” i ,,krzykaczy”. Najlepszym sposobem aby tego wszystkiego uniknąć jest po prostu wylogować się i pójść na spacer.

Judyta Gacek