Kim jest Eric Zemmour? Dr Golonka: Nadzieja francuskiej prawicy [NASZ WYWIAD]

Pojawił się game changer, robi się coraz głośniej wokół Érica Zemmoura, prawicowego dziennikarza politycznego, który oficjalnie nie startuje, ale robi wszystko w terenie, jakby startował — powiedział w rozmowie z Janem Bodakowskim, na antenie Mediów Narodowych publicysta tygodnika „Do rzeczy” Wojciech Golonka, komentując rzeczywisty start w wyborach na francuskiego prezydenta Żyda z Algierii Erica Zemmoura, który jest wielką nadzieją francuskiej prawicy katolickiej.

Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com

Żyd z Algierii

Éric Justin Léon Zemmour, jak możemy dowiedzieć się z Wikipedi, „pochodzi z rodziny francuskojęzycznych Żydów z Algierii (z Blidy i Konstantyny), którzy przybyli do Francji podczas wojny algierskiej. Dzieciństwo spędził w podparyskim Drancy, a jako nastolatek mieszkał w 18-tej dzielnicy Paryża. Ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Rozpoczął karierę dziennikarską w prasie codziennej. Pracował dla „Quotidien de Paris” od 1986 do 1994 roku. W 1996 roku wszedł w skład redakcji politycznej dziennika „Le Figaro”, gdzie pracował do 2009 roku. Powrócił tam w 2013 roku. Od 2010 do 2021 pisał felietony dla „Figaro Magazine”. Zdobył sławę w połowie lat 2000-tych, gdy zaczął pojawiać się w telewizji, w tym w programach „Ça se dispute” na kanale I-Télé oraz „On n’est pas couché” na kanale France 2. Przygotowuje także felietony radiowe dla radiostacji RTL od 2010 do 2016. Jest autorem wielu książek (esejów), które odniosły sukces sprzedażowy we Francji i wzbudziły polemiki. Posiada poglądy prawicowe i antyliberalne. Organizacja Génération Z promuje jego kandydaturę na prezydenta Francji i zapowiada jego start w wyborach prezydenckich we Francji w 2022 roku”.

Problem Marine Le Pen

Pojawienie się Zemmour odnotowała też „Rzeczpospolita” w artykule „Zemmour mierzy w Pałac Elizejski. Powiązany ze skrajną prawicą publicysta idzie jak burza”. Według „Rzeczpospolitej” Zemmour ma już takie notowania jak liderka Zjednoczenia Narodowego Marine Le Pen. Możliwe więc, że w drugiej turze wyborów prezydenckich z Macronem spotka się Zemmmour, a nie Le Pen, ale także przez pojawienie się nowego kandydata i spadek notowań Le Pen do drugiej tury może przejść pseudo centroprawicowiec Xavier Bertrand albo lewicowy ekstremista lider Francji Niepokornej Jean-Lukiem Melenchone.

Według „Rzeczpospolitej” „Eric Zemmour, który wywodzi się z rodziny francuskich Żydów przybyłych z Algierii u schyłku francuskiego imperium kolonialnego, zna hebrajski i regularnie odwiedza synagogę, wielką karierę zaczął kilkanaście lat temu jako gwiazda telewizyjna o kontrowersyjnych poglądach i autor wziętych książek historyczno-publicystycznych, jak „Francuskie samobójstwo” czy „Francja nie powiedziała ostatniego słowa”. Dowodzi w nich, że źródłem kłopotów kraju jest pokolenie marca 1968 r., które zainicjowało wielką rewolucję obyczajową, odrzucając tradycyjne wartości. Zemmour jest też zwolennikiem teorii „wielkiego zastępowania ludności”: osiedlenia się na miejsce Francuzów muzułmanów, jeśli liberalna polityka migracyjna nie zostanie zatrzymana. Publicysta nie stroni od prowokacyjnych tez. Twierdzi, że kolaborujący z Hitlerem reżim Vichy wysłał „obcych” Żydów do niemieckich obozów koncentracyjnych, aby ratować Żydów „rodzimych”. Uważa, że państwo powinno zakazać nazywania nowonarodzonych Francuzów takimi imionami jak Mohamed. Umiarkowane w stosunku do Marine Le Pen są natomiast poglądy gospodarcze Zemmoura. Nie chce wyprowadzić Francji ani ze strefy euro, ani z Unii Europejskiej. Uważa natomiast, że kraj powinien pójść w ślady Niemiec, wydłużyć czas pracy i poprawić konkurencyjność”.

Zemmour, tak jak inni kandydaci musi zebrać poparcie co najmniej 500 radnych (w Polsce jest większa demokracja, bo do zarejestrowania kandydata potrzeba podpisów obywateli, a nie poparcia lokalnych polityków).

Nadzieja prawicy katolickiej

Na łamach portalu „W polityce” Aleksandra Rybińska stwierdziła w artykule „Francuski Trump. Éric Zemmour zawalczy o prezydenturę? „Francuzi muszą być gotowi do walki o samych siebie”” przypomniała, że program Zemmmoura na kanale CNews oglądało „codziennie ponad milion widzów” oraz odmiennie od Marine Le Pen pozostał prawicowcem. Jest to przyczyna, dla której kandydaturę Zemmmoura popiera „burmistrz gminy Orange […] Jacques Bompard […] jeden ze współzałożycieli Frontu Narodowego” i były działacz tej partii.

Zdaniem Aleksandry Rybińskiej przyczyną popularności Zemmour wśród francuskich patriotów jest to, że „Le Pen porzuciła zarówno tożsamościowe postulaty partii (Francja chrześcijańska), jak i souwrenistyczne (wyjście Francji z Unii Europejskiej, a co najmniej odzyskanie części władzy decyzyjnej od Brukseli), w zamian za poparcie wyborców centrum i dostęp do salonu”.

W swoim artykule Aleksandra Rybińska przypomniała, że „Zemmour otrzymał także poparcie Michela Houellebecqua, który zadeklarował w wywiadzie z pismem »Les Inrockuptibles«, że wprawdzie już dawno nie głosuje w wyborach, ale jeśli miałby w nich głosować, to zagłosowałby na Zemmoura”.

Jak można przeczytać w artykule Aleksandry Rybińskiej „W swojej ostatniej książce pdt. „Samobójstwo” Zemmour tak uzasadniał konieczność politycznej walki: „Francja umiera. Francja jest martwa. Nasze elity polityczne, gospodarcze, administracyjne, medialne, intelektualne, artystyczne plują na jej grób i depczą jej płonące zwłoki”.

Obejrzyj całość.