Telewizja MN
Zaloguj
1 
Covidowa komuna
Zdaniem Waldemara Fydrycha pandemia jest wykorzystana do zniszczenia naturalnych wspólnot, takich jak państwa, samorządy, do zniszczenia demokracji. Celem covidian, którzy opanowali władzę, jest stworzenie globalnego kołchozu, w którym masy będą ubogie, a garstka będzie bogata.
Zobacz także: Raport Patryka Jakiego. Ile Polskę kosztuje obecność w UE? Szacunki rozbieżne z wyliczeniami MF
„Major” uważa, że trzeba z covidową komuną walczyć. Zdaniem legendy opozycji antykomunistycznej trzeba wykorzystywać każdą formę walki łącznie z satyrą. W opinii założyciela Pomarańczowej Alternatywy covidowa komuna stworzyła fikcyjne problemy, by wprowadzić nowy feudalizm. Waldemar Fydrych ubolewa, że PiS sprzyja temu nowemu zniewoleniu.
W opinii Waldemara Fydrycha trzeba o realiach covidowej komuny uświadamiać ludzi, bo bez oporu nie ominiemy cenzury w świecie, i zostaniemy globalnie zniewoleni – covidowa komuna to problem, który dotyczy wszystkich ludzi. „Major” przypomniał również, że w wielu krajach policja katuje ludzi sprzeciwiających się covidowej komunie, a ludzie zmuszani się do szczepień, które są często szkodliwe. O szkodliwości wstrzykiwanego preparatu ludzie nie wiedzą, bo zdaniem „Majora” TVP i TVN szerzy kłamliwą propagandę.
Waldemar “Major” Frydrych
Waldemar Fydrych ukończył historię sztuki na Uniwersytecie we Wrocławiu. Był inicjatorem i liderem Pomarańczowej Alternatywy, która w latach 80 wsławiła się urządzaniem satyrycznych happeningów antykomunistycznych. Od 1989 do 1999 przebywał na emigracji, gdzie pracował fizycznie. Od 2002 bez powodzenia startował w wyborach. Jak można się dowiedzieć z Wikipedii „w 2012 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie obronił pracę doktorską pt. »Happening jako operacja integrująca, uzdrawiająca transformująca sztukę i rzeczywistość«. Waldemar Fydrych jest autorem czterech książek i libretta do opery „Don Generał””. Maluje też obrazy.
W 1981 roku Waldemar “Major” Fydrych opublikował w studenckiej gazetce „Pomarańczowa alternatywa” “Manifest Surrealizmu Socjalistycznego”. W stanie wojennym na zamalowanych białą farbą przez komunistów antysocjalistycznych hasłach malował krasnoludki. Od 1985 zaczął urządzać happeningi. Od 1987 milicjanci zaczęli zatrzymywać uczestników happeningów Pomarańczowej Alternatywy (poprzebieranych za krasnoludki czy bolszewickich rewolucjonistów). Miejscem działalności Pomarańczowej Alternatywy były Wrocław, Warszawa i Łódź.
Pomarańczowa Alternatywa
W opublikowanym na łamach portalu Cultura pl artykule „Pomarańczowa Alternatywa w cytatach i wypowiedziach” autorstwa Janusza Kowalczyka można przeczytać, że „w ponurej rzeczywistości ostatnich lat PRL-u narodził się fenomen Pomarańczowej Alternatywy – oddolny spontaniczny ruch młodych ludzi, którego niekwestionowanym twórcą, ideologiem i przywódcą był student historii oraz historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, Waldemar Fydrych. Jego akcje przeszły do legendy. […] brało w nich udział do piętnastu tysięcy uczestników i wciąganych do wspólnej zabawy przechodniów”.
Chcesz być na bieżąco? Czytaj codziennie MediaNarodowe.com
Pomarańczowa Alternatywa swoimi akcjami obnażyła „indolencję władzy i całkowitą niekompetencję formacji utrzymywania porządku […]. Pomarańczowa Alternatywa na zawsze pozostanie przykładem bezkrwawej walki z reżimem schyłkowego PRL-u, który podejmując rutynowe czynności służbowe wobec happenerów, totalnie się zblamował, spełniając “przypisane” mu przez nich role”.
Surrealistyczna satyra w walce z komuną
Natalia Żak w pracy “Pomarańczowa Alternatywa – happeningiem w komunizm stwierdziła, że „Pomarańczowa Alternatywa, będąc połączeniem kontestacji i humoru, doskonale wpisywała się w nastroje nowej generacji Polaków i szybko zyskała rzesze zwolenników. Począwszy od 1988 roku, akcje uliczne wykraczają już poza Wrocław i zaczynają obejmować kilka nowych ośrodków, między innymi Warszawę, Łódź, Lublin, Trójmiasto. Bardzo często w happeningach odwoływano się do uroczystości z oficjalnego kalendarza, parodiowano teatrum władzy. Obchodzono więc rocznicę rewolucji październikowej, Dzień Wojska Polskiego, Międzynarodowy Dzień Dziecka, inicjowano też własne święta – ku czci milicjanta czy tajniaka; na transparentach wypisywano absurdalne hasła: “Przyłączyć Afrykę do ZSRR”, “Milicja w krainie czarów”, “Pacyfiści do Pacyfiku””.
Włodzimierz Suleja w pracy “Pomarańczowa Alternatywa – happeningiem w komunizm” stwierdził, że „Przed Pomarańczową Alternatywą nikt wymowniej i skuteczniej nie ośmieszył zaopatrzeniowych realiów czy rocznicowych, obowiązujących w PRL kanonów. Nikt też równie dotkliwie nie nie skompromitował milicji oraz SB”.
Jan Bodakowski
